Vorig jaar op 25 juli zouden we met Peter wandelen in Westerwolde. Het KNMI had code oranje afgegeven, weliswaar voor het Noorden pas vanaf 16.00 uur, maar alleen Jan D. kwam opdagen. Onder de titel code blauw van de korenbloemenvelden schreef ik een column over 3 BB-tjes die niet gingen wandelen.

Peter mocht dit jaar op 13 augustus in de herkansing. Er waren geen weercodes afgegeven en de Olympische spelen zijn 's nachts, dus Peter verwachtte een grote opkomst en reed voor de zekerheid naar Groningen. Gebrek aan auto's mocht geen roet in het eten gooien. Hij had zich buitengewoon goed voorbereid en ging voor goud. De opkomst was boven verwachting: 16 BB-tjes en voldoende auto's. Het weer was voor deze zomer niet slecht: beetje grijs, beetje zon, niet te koud, niet te warm en geen regen.

Het eerste lusje was nieuw en verrassend. De Westerwoldse Aa aan de linkerkant met hoge rietkraag en spannende geluidjes vanaf het water, en met een hoogholtje en een molen. Aan de rechterkant glooiende weides en akkers met veel klaver. Dan heb je het Westerwoldegevoel meteen te pakken. Na een uurtje waren we weer terug op de parkeerplaats. Ik grapte nog dat het een mooie wandeling was geweest, maar dit bleek pas het voorgerecht. We vervolgden onze weg langs een bekender deel, over een met bomen begroeid dijkje en met mooie of grappige foto's van Minervastudenten. Vervolgens weer een nieuw stuk langs aardappelvelden die nog net in bloei stonden en met een robbelige, oneffen ondergrond door hoog en nat gras. Een typisch Peterstukje, zeg maar. Vier BB-tjes hadden in Ierland gewandeld op soppige paden, waar het pollenhoppen in kwadraat was. Voor hen was het een makkie.

In Vlagtwedde was het feest en lonkten de terrassen, maar we moesten onze koffietrek nog een half uur in bedwang houden en gingen verder, op weg naar Smeerling. Ook het uitgebreide hoofdgerecht bleef mooi, met slootjes met gulden roede en kattenstaart, weides met hoge gele distels. En vier buizerds die boven ons hoofd cirkelden en achter elkaar aan zaten.

Peter deed trouwens de hele wandeling uit hoofd. Daarmee verdiende hij bonuspunten, het zou dus zomaar eens goud kunnen worden. Hoewel code goud bij de Olympische spelen net zo onbetrouwbaar/onvoorspelbaar blijkt te zijn als de weercodes. Als code goud met zekerheid wordt afgegeven, gaat het mis, zoals bij zwemmen en judo. Als niemand erop rekent worden ze achteloos veroverd, zoals bij zeilen en fietsen. Het was dus spannend wat het voor Peter zou gaan worden. Geen voorspellingen, wel hoge verwachtingen.

Met de koffiepauze in Smeerling verdiende hij weer een paar punten. Mooie meditatieve plek met lekkere koffie, eigen gemaakt gebak en vlotte en vriendelijk bedienmeisjes. In het toetje zou het dus moeten gebeuren. Hoe blauw zouden de akkers daar zijn? Die korenbloemen waren er minimaal, als je goed keek stonden er een paar aan de randen. Uitgebloeid misschien? Voor mijn gevoel zijn de bloemenakkers dit jaar overal minder kleurrijk en soortenrijk. Of de natte zomer is daar debet aan of het subsidiepotje is leeg. De zonnebloemen maakten veel goed.

Langs de oever van de Westerwoldse Aa keerden we terug naar Wedde en vonden een mooi overdekt terras met grote banken bij eetcafé de Leeuw. En dat overdekte kwam goed uit, want het ging regenen. Het jonge dienstertje was vrolijk en vlot en binnen de kortste keren was iedereen voorzien van een drankje. Bijzonder was de Afflichem triple van Hennie. Het bier werd eerst uitgeschonken in een mooi, groot en wijd glas, vervolgens werd het gistrestje geschut en in een klein glas geschonken. Hennie proefde nauwelijks verschil. Slaapgebrek? Voor zover ik weet is zij de enige van het gezelschap die de wekker voor de Olympische spelen zet. Ze verheugde zich op de nacht van Schippers en Kromo. Epke Zonderland durft ze niet naar te kijken, die kan van de rekstok vallen. Vanochtend las ik dat de 'gouden' dames helemaal niks gewonnen hadden. Ik ben blij dat ik er niet voor opgestaan ben. Maar Peter heeft wat mij betreft de gouden medaille dik verdiend.

Mariette