Dat waren de pleisterplaatsen tijdens het wandelweekend. En die zijn het belangrijkste van het hele weekend. De vraag "wanneer is er koffie" werd vervangen door de vraag "wanneer is er taart". Natuur is ondergeschikt aan eten lijkt het wel. Nou verstook je natuurlijk heel wat calorieën met zo’n zware rugzak  en ook werd zo nu en dan ook geroepen  “wat is het hier mooi”, maar het hoofdthema was toch: eten.

Vanuit alle stations (Groningen, Beilen, Assen, Heerenveen, Sneek en Deventer) ontmoetten 14 BB-tjes elkaar in Zutphen. Dankzij nachtwerk van Janny reisden we op een groepskaart voor een ritprijs van € 9,00 per persoon per dag. De uren die zij erin gestopt had wogen nauwelijks tegen dit voordeel op. In Zutphen verscheurde Martha haar kaartje van de terugreis, maar ze werd helaas niet gecontroleerd. Jammer, want we hadden een goed verhaal voorbereid, nl. dat ze in een verzorgingstehuis zat, een weekendje onder begeleiding uit mocht, maar toch enige zelfstandigheid moest behouden en dat ze dat eigenlijk toch niet kon, waar de verscheurde kaartjes het bewijs van waren.

Marja leidde de eerste dag en zoals altijd is het begin van de route het moeilijkst, ook al heb je voorgelopen. "De IJssel stroomt toch niet door het centrum van Zutphen? We nemen de achteruitgang. Nou, het komt me hier toch niet zo bekend voor. We nemen toch maar de uitgang Centrum". En jawel, dan ben je vrij snel op een pad langs de IJssel. Daarna ging het vlekkeloos. We liepen over grasdijken, hadden heel veel smalle overstapjes, soms met prikkeldraad aan de onderkant, maakten stroomdraden onschadelijk, ontweken de koeienpoep, trokken de korte broek aan, zagen ooievaars, maar misten de lepelaar en de visarend, genoten van de IJssel en het landschap, jatten rotte en onrijpe peren, en bereikten eindelijk om 14.00 uur het terras van Museumcafé De Kribbe, waar ze biologische koffie en huisgemaakte appeltaart hadden. Het woord huisgemaakt (lelijk volgens Annemiek) leidde tot een discussie over de ontwikkeling van taal, leenwoorden en modewoorden. De conclusie was dat "o, wat gezelli" in ieder geval erger was dan huisgemaakt.

We zagen de prachtige skyline (horizont?) van Deventer al van verre en bereikten na een uur het terras van het IJsselhotel. Lekker bier en wijn, maar minder prettige prijzen, dus 1 drankje was genoeg. Op de camping zetten we allemaal onze tentjes op in de voortuin van Berend en Lieke, die vanaf hun hoge stoelen toekeken. Marja, die zich aldoor druk gemaakt had of haar tentje er wel zou staan en of het luchtbed wel opgeblazen was, was helemaal verguld toen de charmante eigenaar haar tent opzette en er een lekker dik luchtmatje inlegde. Martha en Wies vertrokken naar hun B&B, die in een sjieke flat aan de IJssel bleek te liggen, met een riant uitzicht en een eigen douche en wc. En niet te vergeten een welkomstglas wijn.

Om half 7 zaten we in eetcafé De Sjampetter ("sjampetter: In de betekenis 'borrel' in 1881 gebruikt in Gent. Sjampetter  - dat soms ook als champetter, champeter of sampetter wordt geschreven - is een verbasterde verkorting van garde champêtre 'veldwachter'), waar het lekker warm was en de wangen gingen gloeien, zeker na een paar glazen wijn. Met zo'n grote club duurt het even voor je eten hebt, en dus loop het aantal glazen wijn al snel op. Het eten was prima, en de frieten waren geweldig en niet aan te slepen. Het per persoon afrekenen verliep vlekkeloos. De avond was nog jong en het weer aangenaam, dus de helft nam nog een afzakkertje op een terras, en de andere helft ging naar bed. De nacht was warm, met kerkklokken die ieder half uur luid en duidelijk sloegen, late campinggasten op hoge hakjes die kletsend binnenkwamen, zingende kampeerders en in de ochtend luid koerende duiven en krassende kraaien. Hazenslaapjes dus.

De volgende ochtend scheen de zon en was de tent droog. We namen het eerste pontje om tien uur, wachtten even op Martha en Wies en om 10.15 uur gaf akela Mariette het startsein voor dag 2. Eerst weer een stukje langs de IJssel door de uiterwaarden, dan een stukje bos, akkerland, bos en dan station Olst. En wees niet bang: halverwege is er taart en koffie. De zon had er moeite mee, maar het was toch warm. Thea verruilde haar spijkerbroek voor een korte broek en toen bleek haar onderbroek helemaal te matchen maar haar shirtje! We lieten het Rustpunt links liggen, want Nescafé of Senseo kun je toch geen koffie noemen?  We kwamen helemaal tot rust in een prachtige theetuin, met veel wuivende grassen en nog volop bloeiende hoge planten. En toen was daar eindelijk landgoed De Haere met een prachtige koe,  een hangende vuurkorf, mooie bankjes, lekkere koffie en taart (appel of chocola). In de tuin van het landgoed kwamen we op een boomstam een superpaddenstoel tegen, de hele stam was bezet.

Het hilarische hoogtepunt van het weekend was de groepsfoto met zelfontspanner. Zowel Thea als Berend zetten hun toestel op een boomstam (nee, niet die met de paddenstoelen) paraat en wij stelden ons op en lachten. Die van Berend gaf een rood knipperlichtje, die van Thea deed niks. Nog een keer dus, zelfde resultaat. Bij de derde keer, toen sommigen van ons zere hurken kregen, deden beide toestellen het. Maar Thea vond de afstand te groot. Nog een keer dus. Wij bleven maar lachen en na de vierde keer was ze tevreden.

We verbaasden ons over de restanten van de IJssellinie, d.w.z. niet zozeer over de restanten als wel over de IJssellinie zelf. Het is namelijk een verdedigingslinie in NAVO-verband tegen de Russen ontstaan in 1950 in de Koude Oorlog met geschutskoepels, bunkers (1 was geschikt voor 14 personen, konden we dus net in), kazematten en een noodhospitaal. Nooit gebruikt. Bizar!

Om aan de kilometers te komen maakten we nog een lusje van Peter. In dat lusje was Mariette tijdens het voorlopen vier weken geleden haar blauwe Hema T-shirt verloren. Ze vond hem helemaal bemodderd en nat terug. Na een nachtje weken en een wasmachinebeurt is hij weer zo goed als nieuw, althans goed genoeg als wandel- of tuinwerkshirt. We streken om kwart voor 4 vermoeid maar tevreden neer op het terras van de lunchroom in Olst, naast de kermis. De zon scheen volop en er werd getoost op de weekendcommissie en zeer tevreden terug gekeken op een prachtig, gezellig en lekker weekend.

Mariette