Zaterdag 26 oktober 2013 was een bijzondere dag: we namen afscheid van het zachte najaarsweer, het was het einde van de zomertijd, we gingen meteen om half tien lopen, we hadden een vrouwelijk duo veurlopers, een primeur in het bijna 20-jarig bestaan van de Boetenbaintjes, en een aantal BB-tjes eindigde met een overdadig all-inclusive diner, ook een primeur.

Eerst maar iets over de veurlopers, je kan beter zeggen 1 veurloper en 1 achterloper of naloper. Annemiek voorop en Martha in de achterhoede. Wel handig eigenlijk, want dan hoeven de achterblijvers niet bang te zijn dat ze verdwalen. Nou moest je wel erg je best doen om te verdwalen, want de Onlanden zijn open, leeg en kaal. Een prima oefengebied voor beginnende veurlopers. Bossen zijn veel riskanter, overzichtelijker en met veel zijwegen, daar moet je meer ervaring voor hebben, maar dat komt vanzelf.

Nadeel van zo’n open gebied is dat het lastiger is om een plasplek te vinden. De dames hadden zich zo goed voorbereid dat ze zonder kaart de weg wisten. Uitrekenen van de afstand is nog een puntje van aandacht, met een liniaal op de kaart zit je er zomaar 5 kilometer naast en worden de 24 kilometer 29,4! Er bestaan apparaatjes waarmee je over de kaart kunt wandelen, die vrij nauwkeurig zijn. Of anders Google Earth. Of je er niets van aantrekken en wel zien hoever het gaat worden. Maar een volgende keer moet er zeker komen!

We begonnen bij het paviljoen in het Stadspark, tegenwoordig het wokrestaurant van Ni Hao, op de parkeerplaats aan de voorkant, die evengoed de achterkant kon zijn. Weliswaar was de ingang op de bedoelde plek, maar dat is niet perse de voorkant. Het was een drukte van belang zo rond het paviljoen met trimmers en hardlopers, die druk in de weer waren met metertjes en horloges. Margreet S. werd er een beetje weemoedig van.

Via de Piccardthof verlieten we de stad, staken bij Peizermade de weg over en waren in de Onlanden, een natuur- en waterbergingsgebied in de Kop van Drenthe. Sinds de laatste keer (juni 2010, wandeling van Jo) was er veel veranderd, het was er vooral wat netter geworden met veel betonfietspaden en bruggetjes en minder gelegenheid voor struinen. Maar nog steeds ook mooi en ruig en wijds met grasdijken en  zilverreigers.

Café Het Rode Hert in Roderwolde was speciaal voor ons open en we genoten van de koffie en zelfgemaakte perentaart. Daarna via Sandebuur richting Leekstermeer en met een grote boog via weer Sandebuur en Roderwolde over de Madijk terug naar het Stadspark. Het weer was zoals gezegd warm, met een bijna zwoele wind en regelmatig een zonnetje; geen korte broek, wel korte mouwen. Gespreksonderwerpen waren Tuitjenhorn en Peter Rehwinkel en hoe de media met zulke verhalen aan de haal gaan en hoe je je gezonde boerenverstand moet gebruiken. En natuurlijk waren de meningen verdeeld.

En toen wokken in Ni Hao. Vaste prijs voor het (onbeperkt) eten en drinken. D.w.z. dat je voor € 9,-- euro meer bier, wijn, fris, thee en koffie mocht drinken, maar na 2 ½ uur moest je de extra drankjes gaan betalen, eten kon tot 22.00 uur voor dezelfde prijs. We waren eerst een beetje bang dat we die 9 euro er niet uit zouden krijgen want als het druk werd konden de serveerster het misschien niet aan en lag het bedieningstempo lager. Ook overwogen we om maar 1 persoon all-inclusive te laten betalen, die dan ieder kwartier 7 wijn zou bestellen. Maar tenslotte namen we alle 7 all-inclusive en ik kan je vertellen dat we de prijs er gemakkelijk uithaalden.

Dat gold ook voor het eten. Als echte Hollanders laadden we onze borden 3 of 4 keer vol en gingen toen ook nog voor een bord vol toetjes. Die 80% van Janny werd ruimschoots overschreden. Maar behalve heel erg veel was het ook heel erg lekker. En dat is maar goed ook, want eigenlijk vind ik het maar niks zo’n prachtig paviljoen dat omgebouwd is tot vreetschuur, waar iedereen met overvolle borden rondloopt. Efficiënt is het ook: op tafel staat een blik met een groene en rode kant. De rode kant omhoog betekent ‘bediening gewenst’ en binnen de kortste keren staan ze bij je tafel en even snel worden de drankjes geleverd. De wokmannen en vis/vleesbakkers blijven onverstoorbaar je spullen bakken, de voorraden worden aangevuld en er wordt weinig met ellebogen gewerkt. Afrekenen doe je bij de balie, waar ook nog bakken met koek en pepermunt staan, waarmee Annemiek haar rugzak vulde voor Janna.

Met een volle buik ploften we op de bank en keken naar de Prooi. Hele andere zakkenvullers!

Mariette