Rudolf kwam er op het station niet helemaal uit: wáár moesten de auto’s geparkeerd worden? Op het Koonbroompad? Op het Kroomboonpad? De wat meer doorgewinterde BBtjes wisten het natuurlijk wel: Margreet D verwachtte ons aan het begin van het Boomkroonpad bij Drouwen. En na een voorstelrondje van twee aspirant-leden begonnen we daar vol goede moed met z’n zestienen aan de ons beloofde 25 km door bos, langs strand en over het Gasselter- en Gieterveld. We werden hierbij vergezeld door vele deelnemers van de Ultra Run die ons de hele verdere dag zouden achtervolgen, inhalen en ons verschrikt aan de kant lieten springen.

De temperatuur had binnen een dag een aardige buiteling gemaakt, wat zich vertaalde in nog wat onwennige dikke truien en jassen. Maar de buienradar was vriendelijk, het was prima wandelweer, de dag lag er mooi bij, kortom.

Na de vele vakanties moest er van alles bij gepraat worden dus het was een gekwetter van jewelste. Ook de vele klaphekjes klapperden er lustig op los, het was maar goed dat Thea het niet kon horen. De herfst begon schoorvoetend zijn intrede te doen, nog niet direct zichtbaar door kleurend blad, maar des te meer door de vele soorten prachtige paddenstoelen. Onze bewondering kende geen grenzen.

Na een kilometer of 10 roken we de koffie bij het altijd weer mooie Nije Hemelriek, maar kwamen ook tot de ontdekking dat Peter en Yolanda kwijt waren. Oh jee, wat nu? Na kort overleg besloten we dat zij zich wel zouden redden. En ja, hoor bij de ingang van het café stonden ze al op ons te wachten. Ze hadden een short cut genomen, weliswaar onbedoeld, maar toch…

We waren maar net op tijd binnen: er trok een flinke, eveneens onbedoelde hoosbui over en de gereserveerde tafel buiten lieten de meesten van ons lekker links staan. Na de koffie en met nog 15 km te gaan trokken we er weer op uit, nu met een heerlijk najaarszonnetje, zodat bij een aantal van ons de jassen uit gingen. Naast de hardlopers vonden inmiddels ook veel mountainbikers het nodig om de rust te verstoren. En ook voor hen moesten we regelmatig snel, snel uitwijken in de berm.

Persoonlijk heb ik erg genoten van een van de aspirantleden die geen flauw idee had waar ze aan begon met haar verkeerde schoenen, verkeerde rugtas en zonder enige kennis van wat haar deze dag te wachten stond. Ze had ook geen flauw idee wat er zoal op het land stond, zodat Iena zich geroepen voelde om tot educatie over te gaan en liet zien dat er aardappels in de grond zaten onder dat afgestorven blad. Het leidde tot grote vreugdekreten. Met groot gevoel voor humor meldde ze aan het eind van de dag dat ze twijfelde aan een eventueel lidmaatschap en ik vrees dat het bij dit eenmalige genoegen zal blijven. De andere nieuwe die het wel eens wilde proberen echter, vertelde op de heenweg in de auto al dat ze lid wilde worden. Ze had nog geen stap gezet maar vond ons al gelijk een fijne, gezellige club. Kijk, zo willen we het graag horen!

Probleemloos bereikten we tegen 16.00 uur de auto’s en streken neer in het café van het Boomkroonpad, waar we Margreet D bedankten voor deze prachtige en goed voorbereide wandeling. Toch maar weer 24,6 km in de benen!

Marja