Voor het eerst na een lange periode was de ontmoetingsplek weer eens op het station. De komende tijd gaat dit ongetwijfeld nog voor uitdagingen zorgen gezien de vele werkzaamheden in en om de stad Groningen, maar het avontuur van deze ochtend bestond uit de vage verwachting van veel nieuwe aspirant-leden die eventueel, heel misschien, of misschien niet, mee zouden kunnen lopen.

Voorloper Jan D is er de persoon niet naar om in de stress te schieten, maar enige onrust had zich nu toch van hem meester gemaakt. Na een inventarisatie per mail was die onrust weggenomen: 4 auto’s, dat moest voldoende zijn. Uiteindelijk bleken er zelfs 6 auto’s te zijn. Meer dan voldoende voor 10 wandelaars: 2 auto’s konden worden weggezet en Jan de R. en Peter en Mariette reden zonder passagiers naar Echten zodat ze na gedane wandeling rechtstreeks naar huis konden. Slechts 1 proefwandelaar had zich gemeld: Margreet. Als ze lid wordt hebben we er daar dus 3 van 😉.

Tegen half 11 konden we een aanvang nemen met wat een prachtige wandeling en een heerlijke dag zou worden. Jan leidde ons vol zelfvertrouwen door bossen, over mooie, lekker geurende heidevelden en langs vennetjes. Drenthe op zijn mooist! De meeste bloemenpracht was op zijn retour maar ik hoorde nog volop vogelgeluiden, er waren vlinders en vooral heel veel blauwe waterjuffers. Bij het vennetje waar we ons broodje aten ook veel stekende beestjes helaas, (mijn after-bite vond gretig aftrek) en we zagen een fraaie groenzwart gestreepte rups. Annemiek schrok zich een ongeluk door ons geschreeuw omdat ze er bijna op trapte. Mariette zocht het uit: het bleek hier de rups van de kleine nachtpauw te betreffen. Na een uurtje en zo’n 5 km kuieren was er koffie, wel wat vroeg, maar we streken toch als uitgelaten kinderen neer op het terras bij camping Westerbergen. Vanwege de coronatijd durven we nauwelijks meer op horeca onderweg te rekenen, dus de blijdschap was groot.

Doordat we vrij laat van start waren gegaan en de uitgebreide koffiestop hadden we de hele dag het gevoel dat het niet opschoot met die 24 km. Yolanda zei op een gegeven moment, en na een km of 14 dat ze het gevoel had dat we de hele dag al aan het lopen waren. Dat liet Jan zich geen twee keer zeggen en veranderde het tempo naar een hogere versnelling.

Rond 5 uur waren we weer terug bij ons startpunt en streken neer voor de nazit bij café Boschlust, waar ze niet deden aan apart betalen, wat zoals altijd tot veel hilariteit, herinneringen aan soortgelijke situaties en allerlei onpraktische suggesties leidde tot Mariette e.e.a. vastberaden ter hand nam en het bedrag in no time op tafel lag.

De terugweg ging niet geheel zonder slag of stoot: de afslag naar Haren, waar mijn auto stond, bleek afgesloten zodat Bert, bij wie ik in de auto zat, zich genoodzaakt zag om helemaal om te rijden via Groningen Zuid. Vanaf Haren naar mijn huis ontmoette ik ook nog allerlei obstakels maar uiteindelijk kwam ik er, terugkijkend op een fantastische wandeldag.

Marja