wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Evenals het wandelprogramma kon ook de jaarvergadering dit jaar niet doorgaan vanwege de coronamaatregelen. Gelukkig mogen we weer met grote groepen naar buiten en kunnen we weer wandelen. Het lag dus voor de hand om de jaarvergadering tijdens een wandeling te houden. Ook wel erg toepasselijk eigenlijk, vooral op een hunebed.

Aan veurloper Margreet D de eer om een mooie plek te zoeken in haar rondje Anloo. Keuze genoeg: een hoge houten Belvedère, onder een grote eik, midden op het Balloërveld, bij de schaapskooi of in het café. Bij gebrek aan een hunebed werd het de schaapskooi.

Maar voor we daar waren moest er gewandeld worden. Zoals vaker verliep de start niet vlekkeloos. Het was voor een aantal mensen moeilijk om de juiste parkeerplaats te vinden. Thea meldde dat ze in het Drents-Friesche wold stond, ook Marja en nieuwe Margreet bleken daar te staan. Gelukkig was het geen parkeerplaats in Friesland, maar gewoon in Anloo en kwam het allemaal goed en gingen we met zijn tienen op pad. Met 3 Margreten dus, die voorlopig aangeduid worden met nieuwe Margreet, vogelMargreet en Margreet D of jonge Margreet.

We waren allemaal bevreesd dat het een hete, broeierige en zweterige dag zou worden. Maar er stond een heerlijke oostenwind, de temperatuur was aangenaam en de zon scheen. Prima weer dus. Margreet had allerlei bekende stukken in een onbekende volgorde aan elkaar geplakt, zodat alles nieuw leek. Mooie met bomen omzoomde houtwallen, schouwpaden met hoog gras en brandnetels, mul zand, en een enkel stuk asfalt wisselden elkaar af. De spannendste dingen gebeurden op het Balloërveld. We kwamen de vriend van Margreet tegen, die een rondje fietste en ons waarschuwde voor de ‘streken’ van Margreet. We werden twee keer 'aangehouden' met de vraag of we wilden uitkijken naar een rode fiets en oude man van 82, die al 24 uur vermist was. Een naar verhaal en de rode fiets hield ons de rest van de wandeling bezig en toen we op een parkeerplaats ook nog veel auto’s met reddingshonden zagen, werd het zelfs een beetje luguber. Gelukkig las Janny aan het eind van de wandeling op de site van het Dagblad, dat de man in goede gezondheid tussen Westerbork en Schoonloo gevonden was. Een beetje uit de richting dus.

En, zoals gezegd, vergaderden we bij de Schaapskooi op het Balloërveld. Het kostte enige moeite om koffie te veroveren, omdat de machine weerbarstig was en we misten Wim met de drank en de lekkere hapjes. Volgend jaar dan toch maar weer in ons clubhuis aan de Onyxstraat?

Na een zwaar en toch wel warm stuk door het mulle zand en over de Gasterse hei, bereikten we na 25 kilometer de herberg in Anloo, waar ik de papklok van 5 uur hoorde luiden. In Norg hadden we ook de papklok, die in vroeger tijden aangaf dat de stadspoorten gingen sluiten en de landarbeiders naar huis gingen, waar hun bord pap klaar stond. In Groningen heette die klok de bierklok, in ons geval toepasselijker, want we hadden meer dorst dan honger.

Natuurlijk bedankten we Margreet D uitbundig voor deze aangename dag en prachtige wandeling en waren we allemaal blij dat we weer met zijn allen op pad konden met een nazit op het terras.

Mariette