De Boetenbaintjes

Hunebed4

Het was geen avontuurlijke tocht op zaterdag 8 december. Geen modderbaden, geen valpartijen, geen afhakers, geen achterblijvers en geen aankomst in het donker. Gewoon een doorsneewandeling met 13 Boetenbaintjes die allemaal voor het donker (en toch niet te vroeg) binnen waren en bovendien allemaal droog waren gebleven. Het motto was: ga liever naar Diever, en dan verder naar Vledder, en vandaar toch weer liever naar Diever. Kortom een rondje Diever.

We vertrokken in een verschrikkelijke plensbui, maar in Diever scheen de zon. En dat bleef ie de hele ochtend  doen. Veurloper Jan viel in voor de geblesseerde veurloper Wim (we hopen dat ie in januari weer van de partij kan zijn). Op zijn onnavolgbare wijze leidde Jan ons op de kaart door het landschap. Soms liep ie even naar voren om zich te concentreren en even geen gepraat en geklep aan te horen. Soms raadpleegde hij zijn GPS om de juiste richting te bepalen. Soms leek een paadje in het echt mooier dan het paadje dat hij van plan was en dan namen we die. Het kon ook gebeuren dat we voor een diepe sloot met water stonden, waar boomstammen in dreven.Een eitje om naar de overkant te komen zou je zeggen. Jan nam geen enkel risico, hij wilde niemand opofferen en bleef net zo lang langs de sloot lopen tot we er zonder levensgevaar overheen konden. Het bijzondere was dat we toch niet meer kilometers maakten!

 

Maar het was erg gezellig. Witte Tea was weer eens mee en haar lach schalde door de Dieverse bossen. Rode Thea kwam haar beklag doen, omdat ze helemaal alleen achteraan liep, terwijl de Schotse Hooglanderstieren op een paar meter afstand, en zonder draad ertussen, haar gemeen stonden aan te kijken. Later bleek uit een foto die ze zelf gemaakt had, dat ze kilometers van haar verwijderd waren. Er werden vergelijkingen gemaakt tussen het groentepakket van de Ekonoom en die van Groninger groentehandel, recepten werden uitgewisseld. Er werden verhalen verteld over fietsen en lopen in Zuid-Afrika, lopen naar Santiago de Compostella, of gewoon een rondje Zuidlaren. De koffie met appeltaart in Doldersum smaakte prima, evenals het bier en de bitterballen na afloop. 
  
Mariette