Veurloper Peter zorgt op zijn wandelingen altijd voor een verrassing: de ene keer noemt hij het lanterfanten en dan ben je de hele dag onderweg en pas heel laat en in het donker thuis, de andere keer is het een redelijke afstand, maar ben je om 3 uur uitgewandeld. Gelukkig is het dan onderweg wel spannend. Een mooie zaterdag, zonnig en met bestemming de Drentse Aa, het mooiste gebied van Nederland. Maar ook nat. In de beschrijving waren we gewaarschuwd: het kan onderweg nat zijn. En een beetje Boetenbaintje weet dat ook, we komen er niet voor het eerst. Maar ja, hoe bereid je je daar op voor? Alleen gamasches zijn niet voldoende. Je hebt meer aan een cursus evenwichtsbalk of pollenhoppen.

Het eerste half uur was geweldig: een prachtig landschap, een heerlijk zonnetje en droge voeten. Toen begon de ellende. Het bekende weitje tussen Gasteren en Taarlo was drijfnat, maar vooral robbelig. Daar lopen regelmatig koeien die voor veel oneffenheid en kuilen zorgen, voeg hierbij een hoop nattigheid en je kunt je voorstellen hoe het is. Je moet niet te langzaam zijn, van pol naar pol lopen en zorgen dat je voet niet in de modder vast gaat zitten. De eerste zes Boetenbaintjes kwamen redelijk droog aan de overkant, op een paar natte voeten na. 

 

Maar toen ging er eentje onderuit en kapseisde in de modder. Gedverderrie, vies en koud. Iedereen daarachter ging terug naar het hoge en droge. De gevallen vrouw werd schoongepoetst met drinkwater en langzaam zag je de rode nagels weer te voorschijn komen vanonder de zwarte modder. Maar de club was met geen mogelijkheid te bewegen om de oversteek te maken. De Veurloper zweefde terug en ging een drogere weg proberen. De vijf anderen vervolgden zo goed en zo kwaad als mogelijk de route. Gelukkig kende Veurloper Jan de omgeving op zijn duimpje. Spoedig daarna zaten we aan de koffie met appelgebak in Loon. Mobiel contact mislukte en dus besloten we na een uurtje onze weg te vervolgen. Na nog geen honderd meter ontmoetten we de omweggroep. Die was erg aan koffie toe! Ook waren ze met twee minder.

Ze hadden nog enkele pogingen gedaan om de natte barrière te overwinnen, maar die plekken waren nog erger dan de oorspronkelijk oversteek. De dame met rode nagels was nog een keer languit gegaan en nummer twee had ook een modderbad genomen. Dan zit er helaas niet veel anders op dan de bus naar huis te nemen, de vieze kleren uit te doen en een lekkere warme douche te nemen. Gelukkig leed de stemming er niet onder: zo'n modderbad is goedkoper dan één in Nieuweschans!

Na de (tweede) koffiepauze besloot de Veurloper de route een beetje in te korten en niet via Rolde te gaan, maar rechtstreeks naar het Balloërveld. Och wat is het daar mooi! Maar ook aan het Balloerveld komt een eind en dus zaten we om goed drie uur we aan de koffie, thee of bier. Wel een erg korte wandeling, Peter. Maar de spieren hadden genoeg te doen gehad, bovendien werd er 's avonds uit eten gegaan en had iedereen nog de tijd om alle moddersporen te verwijderen en zich op te tutten. De Veurloper overweegt om voor veel geld workshops pollenhoppen en modderbaden te organiseren. De pilot was geslaagd, jullie worden allemaal bedankt.

Mariette