“Je bent jarig”, zei tentgenoot Margreet toen ik mijn ogen open deed en gaf me alvast een cadeautje. Dat was het begin van een feestelijke dag: toen ik terugkwam van het douchen werd ik toegezongen, bleek mijn tentje versierd met ballonnetjes, vlaggetjes, bloemetjes en stond er een fles lekkere wijn.

Na het gebruikelijke ontbijtgetut op de camping gingen de wandelschoenen aan en begonnen we aan wat weer een prachtige, afwisselende wandeling zou worden. Een variatie op het thema van de vorige dagen maar toch weer anders. Onze benen wisten inmiddels min of meer wat ze te doen stonden en de klimmetjes gingen nu een stuk soepeler dan de eerste dag. Op een mooie open plek in het bos streken we neer op een lange boomstam. Ik had inmiddels al veel felicitatie-appjes ontvangen en liet o.a. het lieve Omaverjaardagslied horen, dat ik van een van mijn kleindochters had ontvangen.

Na deze korte pauze was het “op naar de koffie”. Ook nu weer was het volop genieten van de voorjaarskleuren en dito geuren. Alles bloeide uitbundiger dan ooit leek het wel. Het café/terras met de koffie had een goeie aan ons, vrijwel iedereen stortte zich op Torte oder Kuchen. We werden bediend door een goedgemutste dame die voortdurend in een deuk lag om haar vergissingen bij het bedienen.

Aan het eind van de wandeling namen we innig afscheid van Peter, Mariette en Tea en voegden we ons weer bij Annemiek die een rustdag had ingelast. Borrelen op de camping en toen weer in de benen naar een dorpje verderop waar we heerlijk Italiaans hebben gegeten. Elly en ik deelden een tiramisu die met een brandend glitterverjaardagskaarsje werd geserveerd. Ik werd nog een keer luidkeels toegezongen en kon mijn Geburtstag tevreden afsluiten. Op de terugwandeling was er nog een laatste cadeautje in de vorm van een paar reeën die sierlijk in de schemering door het hoge graanveld sprongen.

Laatste dag: tentjes afbreken, bagage in de auto’s, en wandelen maar weer. Inmiddels liep vrijwel iedereen in korte broek of brokje: wat hebben we het getroffen met het weer! De wandeling was weer schitterend. Jan zou Jan niet zijn als hij ons af en toe niet liet struinen omdat het pad ergens dáár moest liggen, vaag wijzend naar een vaag pad. Bij de eerste rustpauze zagen we wat bomen met schapenwol en ja hoor, daar kwamen de onnavolgbare theorieën weer. Ik kon er geen touw aan vast knopen dus laat ik het maar voor wat het is.

Het hoogtepunt van deze dag was de ijssalon in Hagen am TW, waar enorme ijscoupes werden geserveerd. Na de laatste loodjes kwamen we weer bij de camping, namen afscheid van Erna en reden probleemloos naar Paterswolde, waar we elkaar omhelsden en bedankten voor de gezelligheid en de fijne dagen. Vooral Jan werd uitvoerig geprezen. Eindconclusie: een 10 voor het weer, een 10 voor de wandelingen en experiment cq nieuwe formule werd als geslaagd verklaard. Eenmaal thuis appte Thea nog dat we zo’n 85 km hadden gelopen.

Marja