De Boetenbaintjes staan bekend om hun stevige tempo. Volgens de website is dat ongeveer 5 kilometer per uur en volgens de GPS van Jo hadden we altijd een bewogen gemiddelde van 5.1 kilometer.

Er zijn nieuwelingen die dat tempo te hoog vinden en niet terugkomen. Eigenlijk is het nooit een discussiepunt en sinds Jo geen veurloper meer is, komt het bewogen gemiddelde niet meer ter sprake. Wat altijd wel een discussiepunt is, is de vraag of en waneer er koffie is. De antwoorden zijn per veurloper verschillend. Sinds afgelopen zaterdag is er nieuw fenomeen geboren: tempo en koffie aan elkaar koppelen.

Wat was het geval? Annemiek was veurloper (ja, zonder Martha). De wandeling Roden-Norg-Roden was voorbereid met Jo als ondersteuner en adviseur en de wandeling was geprogrammeerd in de GPS van Jo. Onduidelijk is of het bewogen gemiddelde ook ingeprogrammeerd was. Met de GPS in de hand en in gezwinde pas voerde Annemiek haar troepen aan door het Mensingebos en langs het Lieverse Diepje. Het weer was prachtig en we genoten.

Janny en ik hadden heel veel te bespreken en ja dan raak je achterop. Toch schat ik ons tempo nog steeds op 4.8 kilometer, en de voorhoede had een hoog tempo van 5.4 of zo. Zo rond 12 uur, ergens tussen Langelo en Norg, werden Janny en ik ernstig toegesproken door Annemiek. "Kunnen jullie wat harder lopen, want er zijn mensen die zin in koffie hebben". We waren verbijsterd en met stomheid geslagen. Wat was dit nu weer voor nieuwerwetse regel? Verkapte koffieklap (variant van hongerklap) van Annemiek? Was ze opgejut door iemand anders? Afijn, we liepen er niet veel harder om en de achterhoede werd zelfs wat groter, zodat wij geen minderheid meer vormden.

Een half uur later zaten we op het terras van de Norgerberg. Margreet D. werd als eerste bediend met een soepbord vol ijs, prachtig opgemaakt als grand dessert. De Luikse wafel met warme kersen van Joke gaf bedwelmende geuren af en ook de mandarijnkwarktaart van Henny was mooi van kleur. De rest had genoeg aan alle varianten koffie (cafe, cappuccino, cafe latte en latte macchiato) en er was zelfs een 2de ronde. Daar had Annemiek dan wel weer tijd voor.

De volgende attractie was de gasopslag in Langelo met infoborden en picknicktafels. Een gigantische bedrijf met belachelijk grote parkeerplaatsen. Volgens Google is het een bezienswaardigheid en wordt het als volgt beschreven:

"Een impossante aanblik bieden alle glimmende zilverkleurige leidingen van de gasopslag. Bedenk dat verreweg het merendeel ondergronds gelegen is en dus nog groter dan wat zichtbaar is voor het oog. De gasopslag, die landelijk bekend staat als Gasopslag Norg, maar lokaal terecht Langelo genoemd wordt, is een van de drie van dergelijke complexen in Nederland (de andere zijn gelegen bij Alkmaar en tussen Grijpskerk en Kommerzijl in de Provincie Groningen). Aanvankelijk was hier nogal veel verzet tegen, omdat het grote gevolgen zou hebben voor het landschap. Toen echter diverse boeren in het dorp hun grond voor veel meer geld aan de NAM konden verkopen dan de marktwaarde, veranderde dat voor sommigen de zaak. Verder leverde de gaslocatie nogal wat extra inkomsten op voor de toenmalige gemeente Norg. Hiervan werd o.a. het overdekte zwembad betaald. Voor Langelo staat de NAM vaak wel als sponsor klaar bij een plaatselijk evenement en zo zijn veel inwoners niet meer tegen de nieuwe buur."

Ja, zo gaat dat met lelijke dingen, die kennelijk noodzakelijk zijn voor onze samenleving. In Meeden krijgen de boeren geld als ze hun land af willen staan aan windmolens. Hetgeen tot grote tweespalt in het dorp leidt.

Daarna liepen we via Steenbergen en het Mensingebos terug. Onze nazit was op het terras van Havezate Mensinge met mooie bieren (biologsche Gulperner en Maallustbier uit Veenhuizen) en goddelijke witte wijn. Annemiek leverde haar GPS en plastic kaartenhoesje weer in bij Jo en kreeg namens ons allemaal het diploma "lopen met de GPS."

Mariette