Een stukje schrijven over mijn eigen wandeling? Dan is de verleiding wel heel groot om me zelf de hemel in te prijzen. Maar ik zal proberen bescheiden te blijven en ook het geweldige wandelweer wat credits geven.

Mariette had een niet nader te noemen blikverwijdende ingreep ondergaan en kon daardoor niet van de partij zijn. Ik kreeg zojuist een foto van haar met de nadrukkelijke boodschap hem niet op de site te publiceren. Jammer hoor!

Maar terug naar de wandeldag en het voorlopen. Het feestje van de voorloper begint meestal al een dag eerder. Een kleine kijk achter de schermen: Hella had aangekondigd dat ze weer eens mee wilde lopen, maar op vrijdag kreeg ik een appje en een voicemailtje dat ze zich toch niet helemaal fit voelde. Mijn voorloopmaatje Alda kampt al tijden met blessureleed en appte dat ze het toch niet aandurfde. Laura liet per app weten dat ze graag met me mee wilde rijden naar het station. Een aspirant lid, Jetske uit Sneek, belde en smste dat ze mee wilde lopen en vroeg nadere info. Peter appte dat hij ivm eventueel autotekort wel via de stad wilde rijden ipv rechtstreeks naar Schoonloo. Heel fijn. Met datzelfde doel had ik Janny en Wim al gevraagd of ze meegingen. Josephine belde om te zeggen dat Henk en zij rechtstreeks naar Schoonloo reden. En zo ging dat nog even door.

Ik had de wandeling in twee gedeelten voorgelopen. Het eerste stuk met een vriendin uit Eindhoven die tot mijn ontsteltenis nog nooit van Cuby c.q. Harry Muskee had gehoord. En voor wie Groeten uit Grollo derhalve betekenisloos was. Hoe is het mogelijk, vraag ik me af!

Met 17 BBtjes vertrokken we goedgeluimd vanwege het stralende lenteweer vanuit Schoonloo. We liepen in een rustig tempo naar Grolloo, mede veroorzaakt door de vele smalle hobbelige bospaadjes. Van de ons in het vooruitzicht gestelde koude oostenwind was totaal geen sprake en we konden voor het eerst dit seizoen buiten op het terras aan de koffie. Margreet D. ging zelfs al aan het ijs. Na de koffiestop moest ik een extra lusje improviseren om aan de 22 km te komen. Jan had bij het station al meegedeeld dat hij die 22 km eigenlijk aan de weinige kant vond en had getwijfeld of hij wel mee zou gaan. O, jee!

Vlak voor het extra uitstapje liepen we langs een mooie plek bij een ven en lekker in de zon. Een goede gelegenheid dus om weer eens ouderwets zittend in het gras ons broodje te eten en voor sommigen een reden om zich schaamteloos over te geven aan een siesta, waar ze maar schoorvoetend uit wilden ontwaken. De extra lus die nu volgde was wel amusant: het was gewoon een klein rondje en we zouden na een half uurtje weer langs deze plek lopen. Voor mezelf had ik de inschatting gemaakt dat de mannen dit zouden doorzien en de meeste vrouwen argeloos achter me aan zouden lopen. En zo was het precies! Ik hoorde Peter achter mij roepen: "Hé, hier waren we net ook, dan had ik net zo goed nog even kunnen blijven liggen". "Nee, hoor", zei Annemiek, dit is heel anders dan daarnet!"

Mede dankzij de gps op mijn telefoon bleven we tot en met de laatste stap op het goede pad en nog steeds goedgemutst en niet al te moe waren we tegen 4 uur bij het café in Schoonloo waar we ons massaal op het bier stortten. Ik werd luidkeels bedankt voor de mooie tocht. Het was inderdaad een prachtige wandeling, al zeg ik het zelf. Het enige minpuntje was misschien dat we "slechts" 20,9 km in de beentjes hadden, maar ik kreeg de stellige indruk dat dat voor de meesten geen enkel bezwaar was!

Marja