Je ruikt het in de lucht. Je hoort het aan de vogels. Je voelt het aan de temperatuur. Al je zintuigen staan op hoera het is lente. 16 BB-tjes genoten van het heerlijke weer en de prachtige wandeling rond Bakkeveen. Het vertrek was, zoals wel vaker, tamelijk hectisch. Passen we met zijn allen in drie auto's? Ja, moest kunnen, ook als we Iet onderweg oppikten. Maar wie pikt Iet dan op? Dan zien we wel als iedereen ergens ingestapt is. Bij Peter en Mariette was nog 1 plek vrij. Maar toen we om 2 minuten voor half 10 wegreden, kwam Els aangesneld. Geen plek meer voor Iet. Maar geen paniek; haar man bracht haar naar het beginpunt en ze ging met de elektrische fiets terug.

We begonnen met een kwartiertje blessureleed en vreugde. Margreet S. heeft last van haar hamstrings, Martha heeft een langdurige achillespeesblessure en zo kan het Nijmeegse vierdaagseproject met Henny helaas niet doorgaan. Deze uitdaging blijft nog even op hun bucketlist staan. En Jetske, die voor het eerst mee zou lopen, had zich verroeid. Beterschap voor allen. Marja was verkouden, maar was er wel. Margreet D. had een knieblessure achter de rug (te veel gefietst op Gran Canaria). Vreugde omdat mijn been zich weer gedraagt als een Boetenbaintje en Alda ook weer kan veurlopen.

Tijd om op pad te gaan op de grens van drie provincies met veel heidevelden en vennen die lagen te schitteren in het zonlicht. In de bossen opvallend veel ontwortelde bomen, een gevolg van de oktoberstorm in 2013, denk ik. Volgens Thea zouden we de tjiftjaf horen, want er was een tsunami tjiftjafs onderweg naar Nederland. Maar kennelijk hadden ze het noorden nog niet bereikt, want ik heb er geeneen gehoord. We zagen wel een clubje dartelende vinkjes, die ook het voorjaar in de koppies hadden en met hun veelkleurige verenpakjes van tak naar tak buitelden. De natuur zelf moet nog op gang komen, de bomen zijn nog kaal, het speenkruid bloeit nog niet, maar de haagbeuk bij de freulevijver had al dikke knoppen en de hazelaar zat vol met katjes.

We dronken koffie in de Stripe, en niet, zoals menigeen verwacht had, in de Slotplaats. De koffie was er prima en de appeltaart ook, ruim voorzien van slagroom. Annemiek heeft altijd zin in appeltaart, maar wacht eerst af of het er wel lekker uitziet en smaakt. Bij een positief resultaat bestelt ze alsnog bij de tweede ronde. Deze keer was er echter geen tweede ronde. Helaas pindakaas!

Peter had een prachtige route uitgezet, die nog mooier had kunnen zijn als hij van het begin af aan zijn appje had gebruikt. Dat had een heel stuk asfalt gescheeld. Bijzonder is dat hij als laatste veurloper nu ook op een digitale kaart loopt en daar zelfs enthousiast over is. Een historisch moment en voor de annalen: op 11 maart 2017 loopt Peter voor het eerst op een app! Hij benadrukte echter dat we niet moesten vergeten dat je eerst wel goed moet bestuderen en uitpluizen welke route je wilt lopen, anders heb je niets aan zo'n app. Hij moet ook nog een voorziening treffen zodat zijn telefoon de hele dag opgeladen blijft. Na de Slotplaats, die we links lieten liggen, moest het weer op de papieren kaart. Thea probeerde nog een handje te helpen door te zeggen dat we de rode route moesten lopen langs de schaapskooi. Maar helaas moesten we de verrekijker gebruiken om de schapen te zien.

In de Drie Provinciën hadden ze drie soorten bier: Gronings, Fries en Drents. Het werd Us Heit, die goed in de smaak viel, ook de nuchtere Heit. Wij sloten deze toch al mooie dag af met een pizza en een geweldig optreden van Wende. Een overweldigende voorstelling, zowel voor het oor als het oog. Wat een stem en wat een show en wat een teksten!

Mariette