Jo, in 2003 werd je lid van de Boetenbaintjes omdat hardlopen het lijf te zwaar viel, en wandelen een nieuwe uitdaging was. Nu het wandelen moeizamer gaat, of in ieder geval pijnlijke naweeën geeft, schakel je over naar E-biken. Bewonderenswaardig vinden wij dat je er telkens weer in slaagt om uit te gaan van wat je nog wel kan, je daar met minimaal 200% instort en binnen de kortste keren alle ins en outs van je nieuwe passie kent. Je gaat altijd voor het maximale. Toen je het wandelen ontdekte, nam je geen genoegen met wandelen in de 3 noordelijke provincies. Nee je moest de hoogste bergen beklimmen en de verste landen bewandelen: Nepal, Mount Kenia, Patagonie, Cuba. Je neemt ook geen genoegen met een plek in de achterhoede, het liefst ben je eerste, maar minimaal derde. En je wist/weet alles over schoenen, rugzakken, tenten, onder- en bovenkleding, voeding en GPS, zoals je nu alles weet over e-bikes, fietsendragers, actieradius, oplaadpunten, apps en knooppunten.

Met diezelfde inzet en datzelfde perfectionisme werd je in 2007 veurloper. In het begin nog wat zoekend en op het rechte pad blijvend, maar al snel verliet je de gebaande paden en zocht je de grenzen op van wat kon en wettig was. Toch liet je niets aan het toeval over. Alles was tot in de puntjes voorbereid en gepland: het veurveurlopen van de route natuurlijk, maar ook uitzoeken waar de beste koffiestops zijn, hoeveel kilometer we daarvoor moeten lopen, hoe laat we daar arriveren en de uitbater op de hoogte houden van het aantal koffiedrinkers, hoe laat we het eindpunt bereiken, het exacte aantal kilometers en het Bewogen gemiddelde. Voor de nazit was er vaak speciaal een tafel gereserveerd en stond het bier bij wijze van spreken al klaar. Dat leidde soms tot enig gemor onder de deelnemers: waarom hier en nu geen koffie, kunnen we de route niet andersom lopen, anders is er veel te laat koffie. Je was onvermurwbaar en wij volgden als makke schaapjes. Soms, als het heel mooi weer was en we genoeg dramden, kon er een extra pauze af.

Je nam bij de koffiestops een dubbele espresso of een warme chocolademelk als Margreet S. haar flesje rum bij zich had. Na afloop was er het bier, minimaal dubbel, liever een tripel. En natuurlijk het eindresultaat: het exact afgelegde aantal kilometers en het bewogen gemiddelde. Let wel BB-tjes, het is niet het gewogen gemiddelde (zoals ik ooit in column schreef), maar het bewogen gemiddelde. Het heeft immers niets met gewicht en wegen te maken, want we zijn wel dun, maar 5,1  gemiddeld is wel erg weinig, maar met bewegen, dat is wat we doen. De term is van Jo zelf, vergeet hem niet.

Je eerste veurloperwandeling was op 29 april 2007 in Havelte, in het zuiden van Drenthe, je laatste officiële veurloperwandeling is vandaag, 8 september 2012, helaas niet in Termunterzijl, het noorden van Groningen, maar in Noordlaren, het noorden van Drenthe. Ik heb uit de archieven gegevens gehaald over jouw wandelingen van de 5½ jaar veurloper, de werkelijkheid kan anders en weerbarstiger zijn geweest, het zij zo en dat kan alleen jij maar uitrekenen: je leidde 35 wandelingen, van in totaal 850 kilometer (kun je in een week fietsen met een actieradius van 150 kilometer), gemiddeld 24,3 kilometer, de kortste was 20 in Roden, de langste 31 in Burgum, je liep 7 keer in de provincie Groningen, 5 in Friesland, 18 in Drenthe en 5 in Overijssel. Nieuweschans was populair, je ging er 3 keer heen en altijd was er een onweersbui en 2 keer naar Ommen. Het bewogen gemiddelde was altijd, 5.1.

4 Keer heb je de hoofdrol gespeeld in mijn columns, deze toespraak is de 5de. Voor ieder jaar 1, zeg maar. Ze zijn gebundeld, zodat je nog eens gemakkelijk kunt nalezen, want papier blijft leuker dan digitaal. De foto’s laten zien hoe populair je bij de dames bent, en niet alleen bij de dames die je van huis haalde en na afloop weer op de stoep afleverde. Ik heb begrepen dat met het beëindigen van het veurlopersschap, ook deze escortservice verdwijnt. Nu ben je gepromoveerd tot gastveurloper en we hopen dat we nog vaak achter je aan mogen lopen en natuurlijk ook dat je nog heel lang onze meeloper zal zijn.

Als dank voor je inzet en bewezen diensten heeft het het bestuur van de Boetenbaintjes behaagt jou, Jo Baër, te benoemen tot drager van de zilveren schoen. Mag ik je vragen naar voren te komen zodat ik je de bijbehorende versierselen kan omhangen?

Mariette