Op ons weitje waren degenen die met hun tentje in de zon braadden al vroeg op. Anderen, zoals Laura en ik, lagen om 8 uur nog rustig in de slaapzak, maar werden door Marja's stem gemaand op te staan, want we moesten vroeg weg om de ergste hitte voor te blijven.

Dus startten we al om half 10, nadat we afscheid genomen hadden van Erna. Zij ging naar huis, omdat ze zich door de overdosis zon niet goed voelde. De tocht ging gelukkig voor een groot deel door het bos. Bovendien kwamen we langs een uitkijktoren en jawel, de meesten van ons spoedden zich naar boven, Laura de R zelfs met volle bepakking. Veel viel er niet te zien, de bomen waren te hoog gegroeid, maar Tea maakte van de gelegenheid gebruik om haar hoogtevrees te overwinnen. Omdat er onderweg geen cafés open waren, hebben we bij een kerkje geluncht. Er was schaduw, water en in en om de kerk werd geplast. Hier werd ook aan Tea de bikkelprijs uitgereikt, een mooiversierde sparrenkegel.

Om half 3 kwamen de auto's in zicht en zelfs degenen zonder blaren waren blij! Even was er nog een ernstig moment, toen Marja haar oude, blauwgebutste drinkflesje (nadat er een foto van was gemaakt) weggooide. Gauw de wandelschoenen uit, en met de auto naar het centrum van Bad Iburg, voor het welverdiende bier/koffie/thee en de enorme stukken hausgemachte torte. Daar moesten we nog wel geruime tijd op wachten, want de enthousiaste eigenaar raakte uit balans toen Janny een milchkaffee wilde, dat kon hij niet maken. Eerst moest zijn vrouw opgepiept worden, als compensatie voor het wachten bood hij ons grappa aan. Daarna ging alles van een leien dakje, lekker suffen (dit geldt niet voor de chauffeurs) in de auto, met halverwege een stop om water over het hoofd en armen te gieten (Wim was daar goed in) en om alvast afscheid van elkaar te nemen. Het waren geweldige dagen, ontspannend en gezellig. Dank aan iedereen, en speciaal aan Jan en Wim, die ons steeds op het rechte pad hielden.

Annemiek