Mee waren: De Jannen (Jan D. was weer een voortreffelijke hopman), Margreet S., Erna, Wim ( voortreffelijk assistent hopman), Janny, Tea S. (surprise), Marja (verslag dag 1), de Laura’s (Laura de R.: verslag dag 2) en Annemiek (verslag dag 3)

Het was vanwege de geboorte van een kleinkind al weer twee jaar geleden dat ik mee was geweest naar Duitsland. Dit gevoegd bij het feit dat de weersvoorspellingen uitstekend waren én dat ik de lichtgewichtrugzak van Jo had overgenomen maakte dat ik me al een paar dagen van te voren op deze dagen verheugde. Het begon met de eerste mailtjes en telefoontjes over wie wie en zou oppikken. Aan mij de eer om Laura en Margreet op te halen. Ik had een ruime tijdsberekening gemaakt, zodat we stipt om 8.30 bij Jan in Paterswolde zouden zijn. Maar Laura woont bij mij om de hoek, stond al klaar, en ook Margreet stond al op de afgesproken plek. Bovendien was het Hemelvaart, geen kip op de weg en zo kwam het dat we om 8.10 als 3 uitgelaten schoolreisjesmeisjes bij Jan, die zich boven nog stond te scheren, in de kamer stonden.

Toen om half 9 ook de anderen waren gearriveerd en de rugzakken waren overgeheveld  konden we vertrekken. Maar eerst moesten we nog een plas- en koffieplek afspreken, onderweg. Daarbij bleek weer eens dat de BBtjes niet van veranderingen houden.  “We stoppen toch altijd op de Parkplatz aan de Autobahn met het kleine kapelletje?” “Ja, maar misschien willen we wel eens wat anders!” “Natuurlijk willen we niets anders”. Op de genoemde plek bleek dat Margreet voor ons allemaal koffie mee had gebracht, met lekkere speculaaskoeken. Hulde!

Keurig op tijd kwamen we op de parkeerplaats bij Bad Iburg, waar Erna al op ons stond te wachten.  Het eten voor die avond werd verdeeld en vol goede moed vertrokken we. De wandeling ging perfect, het was warm maar beheersbaar dankzij af en toe een milde bries en de bosschaduw. Het begin was wel even slikken: een venijnige klim en dat met volle bepakking op de rug!!  Janny had al na 10 minuten een beginnende blaar, maar i.t.t andere blaren later in het weekend, gaf deze weinig tot geen last. Het enige hindernisje vormde een weggeslagen brug, zodat we door een beekje naar de overkant moesten hink-stap-sprongen. Maar met stokken en helpende handjes vormt dat voor een  BBtje natuurlijk geen enkel probleem. Een uurtje voor de camping kwamen we bij een voor velen van ons bekend restaurant met z’n schitterende tuin en vooral heerlijke taart. We vonden geen van allen dat bier, alcoholvrij weliswaar i.v.m. de nog te lopen afstand, combineerde met taart,  maar er was toch niemand die weerstand kon bieden aan al dat heerlijks. Toen we ons opmaakten voor het laatste stukje, zei Jan dat dat over een slingerend pad zou zijn. Ja, dat geloofden we graag: Jan was de enige die wél bier had gedronken.

Wat waren we blij om weer op het prachtige campinkje aan te komen waar we twee jaar geleden ook hadden gestaan. Er was niets veranderd, het leek nog stiller dan toen en we zetten onze tentjes op het zelfde weitje op. Inmiddels was het bijna etenstijd dus ritueel nr. 2 diende zich aan: nasi koken op de camping. De Jannen hadden het er maar druk mee.  Dankzij Janny en Wim beginnen de maaltijden steeds meer te lijken op een heuse rijsttafel. Wim vertelde dat de Knorr-rnasi waarschijnlijk uit de handel gaat en dat hij wel 6 Appies was afgegaan. Toen wij hem luidkeels prezen waren het er ineens 7, of misschien zelfs wel 8! Het leidde natuurlijk wel tot enige onrust: wat te doen als het inderdaad uit de handel wordt genomen. Zoals gezegd: BBtjes houden niet zo van veranderingen.

Na het eten gingen we zoals het een echte BBtje betaamt nog een stukje lopen en kwamen we tot onze verrassing in een pittoresk dorpje terecht, Holte. Toen daar ook nog een gaststätte met mooi uitzicht bleek te zijn, kon de eerste dag niet meer stuk. Daarna in het schemerdonker nog weer een mooie wandeling terug en pitten maar.

Marja