Het valt dit jaar niet mee om het ware kerstgevoel te krijgen. De dag na Sinterklaas zijn de kerstbomen al uitverkocht, zodat je het nu moet doen met een te kleine, een zielige of zonder. Er ligt geen sneeuw of ijs en het is zo warm dat het wel voorjaar lijkt. En dan is het ook nog crisis natuurlijk; dus geen cadeautjes, of je eigen cadeautjes kopen, sobere kerstdiners en niet op wintersport. En niet te vergeten: het verplicht cocoonen met de familie.

Vijf jaar geleden waren Peter en ik in Cuba. Geen kerstbomen, maar wel een popconcert op het kerkplein en tegelijkertijd een dienst in de kerk met de deuren open. En veel zon met hoge temperaturen. Je dacht dat het zomer was. Maar goed, dat hoort bij Cuba. Dit jaar waren we in Drenthe en wandelden met de club rond Anderen. Een  mooie lage zon aan een lichtblauwe hemel, een graadje of 8 en een kletsnatte aarde. Ik had het gevoel dat de sneeuw en het ijs net ontdooid waren en de lente was begonnen. Maar dan moet die horrorwinter nog komen en als die opschiet kun je op alle weilanden schaatsen.

Nu was het ploeteren door natte weilanden, over het soppige Eexterveld en langs het Anloërdiepje. Bovendien was de wandeling zo gepland dat we pas na 15 kilometer een koffiestop hadden. We deden nog een poging bij Jo om de wandeling andersom te lopen en na 7.5 kilometer koffie te hebben, maar daar was geen sprake van, dat was veel te vroeg. Er kan er maar 1 de baas zijn. Na een lusje van een uur kwamen we langs de Herberg in Anderen. Maar die was op dat moment voor anderen en niet voor ons. Marja was zo verbouwereerd dat ze het een ware Sisyfuskwelling noemde en het wandelen door de nattigheid werd daarmee een echte Tantalusarbeid. Echte mooie kerstgedachtes dus.

Maar we genoten van het mooie landschap en het geweldige weer, klommen over zeer hoge overstapjes, lieten de voorde de voorde (want het water stond erg hoog), hadden de kerktoren van Rolde heel lang in het vizier en bereikten na 15 kilometer de koffiestop in Rolde. Onze dirigent bepaalde dat we in de serre moesten zitten en niet in het café.  Het was een wijs besluit, want het was donker in het café en licht in de serre. Ook het uitzicht was boeiend: boeketterie Alien, schildersbedrijf Tent, en eetcafé de Pub. Het gesprek ging over lichamelijke veranderingen bij oudere dames, over onszelf dus. Bij sommigen blijkt het vet zich te verplaatsen en verdwijnen de slanke tailles. Anderen krimpen een paar centimeter. We betreuren allemaal dat we ongesteldheid niet meer kunnen gebruiken als excuus voor woede-uitbarstingen. Het onderwerp ‘oud vel’ wordt echter vermeden en blijft een taboe. De koffie en appeltaart smaken weer goed, evenals de tosti.: het vet bekijkt maar waar ie gaat zitten.

We maken een rondje om de kerk in Rolde, volgen de oude spoorlijn Stadskanaal-Assen, maken lusjes en vierkantjes rond Anderen, vinden de auto’s terug en zijn blij dat de herberg van Anderen eindelijk ook de herberg voor ons blijkt te zijn. We worden welkom geheten door een jongedame die meteen versterking gaat halen in de persoon van de baas. De taakverdeling is duidelijk: zij mag het werk doen en hij onderhoudt de contacten. De vrouw van de baas probeert ons te verleiden met eigengemaakte appeltaart die net uit de over komt, maar dat is te laat. Een schaal nootjes doet het beter. De kerstsfeer is hier goed: mooie bomen met rode ballen en dennenkegels, flonkerde glazen, een goed gevulde boekenkast: smaakvol en met oog voor details.

Hier bespreken we nog even hoe we de kerstdagen doorkomen met alle familieperikelen. Ook het kerstpakket komt langs. Als AOW-er krijg ik dat niet meer, en dat blijkt er veel veranderd te zijn. Tegenwoordig mag je zelf kiezen: een leespakket, een boekenpakket of een eetpakket. Of je krijgt muntjes en mag daarvoor op een markt zelf je pakket samenstellen. Als de baas je pakket nog bedenkt, zit daarin een terras-cape (een fleecedeken met gaten voor je armen) en een (te) kleine terrasverwarmer. Waar is de tijd gebleven toen je nog vol spanning je doos opende en verstopt in veel houtwol de rollade, de koffie, het blik soep en nieuwjaarsrolletjes haalde? Gelukkig is de traditie van de Dr. Denker kerstpuzzel nog niet verdwenen. Door kom je de eindejaarsweek wel mee door. Ook Marja, tenminste als AH haar gereserveerde exemplaar niet alsnog te vroeg verkocht heeft.

Een mooi 2012 gewenst!

Mariette