en met de vriendelijkste mensen. Aldus de uitbaatster van café-restaurant Poortman in Bloemberg. Mooiste plekje van de wereld is wat overdreven. Het café ligt op een driesprong waar veel lawaai makende motorrijders langskomen. De vriendelijkste mensen komt een eind in de richting. Een zeer goedlachse uitbaatster, die snel met de bestellingen was.

De postbode mocht er plassen, hoewel ze niet met een bericht kwam dat de postcodeloterij op dit adres gevallen was. Volgens de buurman, die ook aan de koffie zat, kon je het geld voor de postcode- of staatsloterij beter opzij leggen, dan had je aan het eind van het jaar in ieder geval een goeie fiets. Humor hebben ze dus ook daar in Bloemberg. En eigengemaakte appeltaart, die lang niet slecht was. Jan bekende dat hij de opmerkingen over de koffie ter harte had genomen: bij het plannen van een route staan de koffiestop en de nazit bij hem centraal.

De wandeling in het Reestdal, want daar ligt Bloemberg, in de buurt van Zuidwolde, maar ook in de buurt van Fort en Oud Avereest, was ook lang niet slecht. We bereikten Bloemberg met een prachtig pontje, die door de plaatselijke bevolking gemaakt was, omdat de oorspronkelijke dam over het water door het waterschap weggehaald was. Het was een simpele ijzeren plaat, die je door aan een touw te trekken naar de overkant bracht. De gemeente De Wolden is trouwens toch actief op wandel- en fietsgebied. Zo is er een prachtig wandelnetwerk gemaakt met wandelknooppunten en goede bewegwijzering. Jan D. was er in geslaagd een overzicht (eigenlijk alleen te koop bij de plaatselijke VVV) van internet te halen. Volgens hem was het er door een Canadees opgezet.

We genoten dus erg van de omgeving, die zeer gevarieerd was en langs slootjes liep, over uitgestrekte heidevelden, langs vennen en natuurlijk door het Reestdal. De heide bloeide, maar leek ons toch wat minder aanwezig dan vroeger, de bramen waren rijp en lekker, het zonnetje scheen bescheiden en de Schotse Hooglanders lagen uit te puffen in de schaduw. We herdachten de doden: Theo V., die plotseling uit het leven stapte en de broer van Thea, die na een kort ziekbed overleed. Allebei nog veel te jong. We keken vooruit naar het wandelweekend langs de IJssel met een overnachting op de stadscamping in Deventer. Marja heeft al een ingerichte tent gereserveerd. Dat kan heel luxe met een luchtbed en ontbijt op bed (heeft zij niet). Martha en Wies overwegen te overnachten in de retrocaravan of in hotel De Vischpoort. En ook Hella overweegt een slaapplek te regelen. Het wordt vast een mooi en gezellig weekend.

Zo aan het eind van de middag vragen we Jan of we nog ver moeten. Hij antwoordt op zijn Jans: "Nou, we zijn al een aardig eindje op weg". Om de moed erin te houden zingen we liedjes van Boudewijn de Groot en Jaap Fischer. Het is ongelooflijk hoeveel tekst is blijven hangen en met zijn allen kom je een heel eind. En zo slaagden we erin de laatste kilometers door te komen. Het was toch nog 27 kilometer geworden, maar we zaten om 17.00 uur aan het bier. Als we vlak voor Assen niet in de file hadden gezeten, waren we ook nog op tijd thuis geweest. Nu was het 19.00 uur.

Onze buurman, die aan het combinen was, belde dat er in de hoogspanningsmast een visarend zat! Peter er heen. Hij was net te laat en zag de vogel over ons huis wegvliegen. Gelukkig is een naburige vogelaar erin geslaagd foto’s te maken. Weliswaar van veraf, maar het is toch echt in visarend en dat in onze achtertuin. Wat een dag.

Mariette