“Alle kindertjes van Snort mogen in de muizenfort, met zijn tienen, met zijn tienen, in de muizen-limousine”. Zo begint een gedichtje van Annie M.G. Schmidt. Wij reden niet in een limousine, maar in 3 gewone auto’s en we gingen ook niet naar Zwoerdjesland. We kregen ook geen lekke band, maar reden veilig en snel naar het Aekingerzand. We waren wel met zijn tienen en er was zelfs sprake van een uniek verschijnsel, 50% man en 50% vrouw, een genderbalans!

Veurloper Marja liep gedecideerd voor de troep uit en liet ons alle hoeken en gaten van het Aekingerzand en de Kale Duinen zien. Gelukkig had het de dag ervoor hevig geplensd, zodat het zand minder mul was dan gewoonlijk. Toch voelde je het goed in de benen. Het was ideaal wandelweer, net geen 20 graden, zo nu en dan een warm zonnetje en soms zware grijze wolkenluchten. We genoten van de heide, de vennen, de duinen, de zandverstuivingen, de schapen en geiten, en de ronde zonnedauw. Iets minder aantrekkelijk waren de eikenprocessierupsen. Pauzeren onder een eikenboom was niet zo handig, ook al stond er mooi bankje. Wel weer leuk waren de Schotse hooglanders in het water en de twee ooievaars die op hun hoge stelten door een moerassig weiland liepen te foerageren.

Het gesprek van de dag was de broek van Sander, die echt aan vervanging toe is. Hij is wel drie maten te groot met veel te lange pijpen. De linkerpijp was helemaal kapot gelopen. Met zo’n broek kan je echt niet naar de Picos. Zo tussen neus en lippen door informeerde Sander naar de naam van de nieuwste sportzaak. ‘Decathlon’, riep Marja. Met zijn allen zetten we een lied in: ‘wijijijijij gaaaaaan naar Decathlon, wij gaan naar Decathlon’. De schapen schrokken zich rot. Sander informeert ons wanneer hij naar de Decathlon gaat en dan gaan we gezellig allemaal mee om hem te adviseren en in het nieuw te steken, zodat hij helemaal het mannetje is daar in de Picos. Misschien zien we zelf ook iets leuks en kunnen we BB-korting bedingen. Als hem dat te veel is kan hij als alternatief met Janny in de middagpauze naar Bever.

Natuurlijk hadden we halverwege een koffiestop in bosbrasserie IJgenweis in Terwisscha. Een mooie plek waar we via het kikkerpad aankwamen. Langs dat pad staan allemaal houtgesneden kikkers in allerlei vormen en maten. We vroegen ons af hoe appeltaart en wandelen zich verhielden tot healthy aging. Gelukkig at Frieda rauwe worteltjes en was het evenwicht hopelijk hersteld.

Na een mooie wandeling en 23 kilometer streken we neer op het terras van Hoeve aan de Weg en proostten met Marja op deze geslaagde dag.

Mariette