wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

HoogtepuntHet wandelweekend kende voor 14 BB-tjes iedere dag een hoogste punt. De eerste dag was dat de Archemerberg en de tweede dag een bult bij Junne langs de Vecht. Drie BB-tjes hadden het echte hoogste punt: de uitkijktoren op de Bestemerberg. Welke van de drie het hoogtepunt was, is niet duidelijk geworden. Wel gaven 3 'juffen' Margreet S. les in Nederlands en legden haar het verschil uit tussen bijvoeglijke naamwoorden en zelfstandige naamwoorden en de vergelijkende en overtreffende trap om daarmee het verschil tussen hoogtepunt en hoogste punt duidelijk te maken.

Wat mij betreft was het weekend in Ommen één groot hoogtepunt met uitzondering van de miezerregen op zaterdag. Dit werd weer goed gemaakt door de stralende blauwe lucht op zondag met als afsluiter een echte plensbui, zodat we de Bestemerberg (die we al gehad hadden) links lieten liggen en in een rechte lijn naar Ommen liepen. Een dieptepuntje was dat we Annemiek, die eerder die week door haar rug gegaan was, zondagochtend moesten achterlaten op een bankje in de zon aan de Vecht met e-reader en eten. Ze liep in haar eigen tempo naar het station en nam een eerdere trein naar huis.

Na jaren waren we weer eens in Ommen, waar alles ge-upgradet en gepimpt leek. Bij het binnenrijden leek niets meer hetzelfde. De weg was niet meer de brede weg langs de Vecht, maar kronkelde door nieuwbouw en in aanbouw zijnde appartementen. Het was er niet mooier op geworden. Ook camping de Koeksebelt, uitgeroepen tot beste camping van 2017, had een metamorfose ondergaan. Er stonden fantastische houten paalwoningen met veranda en uitzicht op de Vecht, de trekkershutten hadden een kacheltje en waren brandschoon en het toiletgebouw bij het trekkersveldje had een ligbad. Ook was er een verwarmd zwembad met glijbaan. Het was er niet slechter op geworden.

koeienbadDe natuur was nog steeds even mooi en afwisselend. De heide bloeide nog net, het uitzicht op de top van de Archemerberg was zelfs in de regen nog fantastisch, de bossen roken naar de herfst, en er waren glooiende weilanden met mooie boomsingels, en natuurlijk de Beneden Regge en de Vecht. De steile oever was er ook nog steeds, evenals het landgoed Eerde. In de Koelanden bij Junne namen de koeien hun zondagse bad en bij de sluis van Junne leek het water wel goud. We hoorden de buizerd en zagen de zilverreiger, maar de ijsvogel liet zich helaas niet zien.

Het appelgebak bij de Nieuwe Brug won het van het gebak bij De Bootsman. Wim en Janny hadden een grote, door Wim gevulde, ontbijtbox bij zich, waar de heerlijkste kazen, tomaatjes, bananen en ander beleg inzaten. Die van Jan de Reus was er niks bij. Er waren elke dag warme broodjes te koop, de pizza van de eerste dag was goed, hoewel de rijkelijk met vis bedekte pizza van Marja van het bord vloog en op de kop op de vloer belandde. Het diner bij Jipp was gemiddeld. Het praten over eten was zoals gewoonlijk het gesprek van het weekend. Uren kunnen we erover praten en recepten en restaurants uitwisselen. Soms denk ik dat het praten over eten lekkerder is dan het eten zelf, en goedkoper natuurlijk.

Goedkoop en gezellig was het Rustpunt, waar we konden schuilen voor de regen, consumpties niet verplicht waren en een eenzame wandelmeneer zich bij ons voegde, want hij had zin in koffie en een praatje. Hij liep voor het goede doel dertig kilometer. Janny stond haar zitplaats met liefde af.

Op de eerste dag kwamen we over natuurcamping de Lemeler Esch, die er zeer aantrekkelijk uitzag. Iedereen zag het wel zitten om daar volgend jaar naar toe te gaan.

Het was een geslaagd weekend, of om het op zijn Gronings te zeggen: 'het kon minder'. Het hoogtepunt mag ieder voor zich bepalen en waar we volgend jaar heen gaan, is nog een verrassing.

Mariette