Ook de tweede jubileumactiviteit trok een groot aantal deelnemers. Na de wandeling op het Dwingelderveld met 28 meelopers, genoten 30 BB-tjes deze keer van een combinatie van wandelen en varen: een overgangsactiviteit voor als de ouderen helemaal niet meer kunnen wandelen.

Een enkeling deed alleen de boottocht en één bofkont wandelde niet, maar deed wel twee ritjes met de boot. De bofkont was Karin, ze was op de gebruikelijke tijd en de gebruikelijke vertrekplek bij het station, maar ja wij waren een half uur eerder al vertrokken. Karin had de belangrijkste passage van de mail gelezen, te weten het overmaken van 10 euro naar de penningmeester en had dat braaf gedaan, maar had geen aandacht besteed aan de vervroegde vertrektijd. Dus kwam ze met de auto naar de boot en mocht mee terugvaren om haar auto op te halen.

De rest wandelde in een lange sliert door de stad via het Pieterpad naar Garnwerd. In het Noorderplantsoen werd druk gejogd en aan andere sportieve inspanningen gedaan. Wij liepen in een relaxed tempo langs het Van Starkenborgkanaal de stad uit. Het was het mooiste weer van de wereld; niet te warm, prachtige Hollandse wolkenluchten en een aangenaam windje. De koeien stonden te genieten in de wei, de zwanenbloemen bloeiden, en de puttertjes en rietzangers hipten op de toppen van het riet. Het Reitdiepdal is prachtig.

Bij de brug hielden we een lunchpauze, want op de boot mochten we geen eigen eetwaren of drankjes nuttigen. We bewonderden de jubileumoutfit van Joke; een vrolijke bloemenlegging met bij passend shirt en jasje. Haar rugzak en kleine tasje waren in de kleuren van de bloemen van haar legging. Cécile Narinx zou haar wel een negen geven, denk ik.

Precies op tijd kwamen we in Garnwerd aan, spraken onze afschuw uit over de mondaine yuppentent ‘Garnwerd aan Zee’, die volkomen misplaatst naast café Hamming ligt en gingen aan boord van ons eigen bootje. Alda, Margot en Karin zaten al op ons te wachten. De schipper deelde mee dat het aggregaat stuk was, dat we de wc met emmertjes water moesten spoelen en dat het bier en de wijn misschien wat minder koud zouden kunnen zijn. De appeltaart was in ieder geval koud genoeg, maar warmde in zon snel op, hetgeen ten koste ging van de mooie toef slagroom, die tot een plasje uiteen viel. Maar het smaakte allemaal prima. Behalve koffie en taart kregen we ook een jubileumboekje, volgeschreven door de leden en vormgegeven en van mooie foto’s voorzien door Peter. Het werd zeer gewaardeerd.

Bij de Dorkwerdersluis bleek de Zernikebrug, en daarmee ook alle volgende bruggen, een storing te hebben. Die waterweg naar de stad was dus afgesneden. Maar niet getreurd, via het Van Starkenborgkanaal en de Oostersluis kwamen we ook thuis. De sfeer aan boord was geanimeerd, er werd druk gekeuveld, gelachen en bijgepraat en het bier en de witte wijn waren koel genoeg. Een meerkoetenechtpaar zwom met vier piepende kleintje langszij. De Oostersluis kende ik alleen van bovenaf, maar had er nog nooit met een boot in gelegen. Indrukwekkend die grote sluisdeuren en dat water, dat met grote kracht naar binnen stroomt en de boten op een hoger plan brengt.

En zo kwamen we weer terug in de stad en werden keurig voor het station afgezet.

We bedankten de commissie en wensten de veurlopers Martha en Annemiek sterkte met hun blessure, en natuurlijk verheugen we ons op de volgende activiteit.

Mariette