We begonnen met een prachtig ontbijt op Ludwigsee, dankzij onze sterke jongens die een extra picknicktafel aanschoven had ieder ruim zicht op het meer, vissers en op een kampwinkel met verse broodjes. Daarvoor had een ieder luxe kunnen douchen, hoewel een paar halsstarrigen weigerden en Janny in de verkeerde doucheruimte zat en bloot en wel de douche waar wel geld in kon moest zoeken. Wim: hetzelfde verhaal.

Daarna op pad, we pauzeerden langs een bedwelmend koolzaadveld en 2 BBers ontblootten hun benen omdat de zon even scheen. De Diedrichsburg was ons eerste doel, de weg erheen pittig en lang, maar de torte die we boven aten vergoedde alles.

Onderweg naar onze tweede camping bij Huge Werner, die van het handgeschreven bordje Man duscht,  omdraaien, Frau Duscht (helaas niet meer aanwezig), kwamen we langs een groot, vriendelijk huis, met veel ramen waar viooltjes voor hingen. Spontaan kwam de gedachte op om dit huis te kopen als we op leeftijd zijn en als dit niet lukte de woning van Peter en Mariette om te bouwen tot RimpelBeentjestehuis.

Later, tijdens het eten, borduurden we voort over regels en voorwaarden, inkoopbedragen en opleidingsplekken voor jeugdleden, die ons dan gingen verzorgen en hoe het leven interessant te houden. Tijdens de borrels voor de Spargels aan was er ruimschoots aandacht voor alle ongemakken die zich konden voordoen, zoals voetschimmel, allergieen, galbulten, koortslip, aan stof gelieerde kiespijn. Gelukkig vergaten we al het voorgaande door de voortreffelijke maaltijd en toetjestrolley, graue burgunder, bier, ouzo en appelsap.

Tevreden zochten we tenslotte onze tentjes op, de kou trotserend.

Annemiek