Eindelijk was ie weg, die gure, ijskoude Oostenwind met windkracht 6 of 7. Eindelijk was de temperatuur boven de 10 graden. Eindelijk kon de winterjas uit.  Eindelijk kreeg je het gevoel dat het lente werd/was. We voelden ons als koeien die voor het eerst na de winter de wei in mogen. We maakten sprongetjes van tevredenheid. Het landschap van Westerwolde langs de Ruiten Aa versterkte dat gevoeld. Evenals al die schattige kleine lammetjes dat deden. Dat er dan nog geen blaadjes aan de bomen zitten en het er allemaal nog droog en kaal uitziet nemen we voor lief. Immers de knoppen staan op springen; nog even en dan barst het los.

Annemiek en Margot hadden zich in de auto al verheugd op koffie/thee met lekkers in Theehuis Smeerling. Maar daar kwamen we helemaal niet. Westerwolde is meer dan Smeerling. Bovendien is het Theehuis in andere handen en heet nu Gasterij Natuurlijk Smeerling. Hoe verzin je het. Never change a good name. Maar de koffiestop in Sellingen, bij paviljoen Noordmee van Staatsbosbeheer was ook niet slecht. Beetje krap, koffie kon beter, maar wel weer heel veel soorten thee en goed gebak. Vriendelijke bediening. Wel even de vloer vegen toen we weggingen. Maar dat was onze eigen schuld: hadden we de voeten maar beter moeten vegen.

We liepen vanaf Jipsinghuizen door het Sellingerbos, via Sellingerbeetse naar Laude. Daar begon de tocht langs de oevers van de Ruiten Aa. De rivier is daar vrij breed en loopt door een parkachtig landschap. Het pad loopt vlak langs de oever. We bewonderden het Theater van de Natuur met  zijn trap met 15 bijzondere gedichten. Overal in het landschap staan vensters die een deel van het landschap omlijsten en daarmee een schilderij of voorstelling uitbeelden.

Er waren 2 gespreksthema’s: de vakantieplannen en de bemensing van de tochtencommissie. De vakantieplannen stemmen tot vreugde, hoewel het nog een groot probleem kan zijn om en de inhuldiging van de koning mee te maken en de vakantie door te laten gaan.  Dat vergt veel gepuzzel en afstemming. Margreet S. vertrekt op 30 april naar Lesbos en moet het dus na de vakantie met de herhalingen doen. Het is Janny gelukt een vliegtuig op 1 mei naar Turkije te boeken. Zij kan dus de hele dag thuis voor de buis zitten en hoeft niets te missen.

Problematischer is de bezetting van de tochtencommissie. Jan en Peter zijn de stabiele factoren, Gerard wil wel, maar is net begonnen met een eigen bedrijf en dat vergt begrijpelijk veel tijd. We hebben dus heel hard vastigheid nodig om onze formule van 2 tochten per maand te kunnen handhaven. De dreiging van 1 tocht per maand hangt boven ons hoofd. Bestuur en tochtencommissie gaan aan de slag met een actieplan. Wil je je spontaan als tochtenleider aanmelden, aarzel dan niet en meld je bij Janny.

De nazit was in hotel/appartementecomplex de Waalenhof in Jipsinghuizen. Het heeft geen restaurantgedeelte, maar Peter had geregeld dat we er mochten parkeren en na afloop iets drinken. In de recreatiezaal zorgde het eigenaarsechtpaar goed voor ons. Er was koffie, fris, bier en wijn voor vooroorlogse prijzen. Ze waren trots op hun streek en kenden deze op hun duimpje. Toch ontdekten ze nog telkens nieuwe plekjes en paadjes. Aardige en gastvrije mensen. Per persoon afreken was geen enkel probleem. Hij had een grote kist waarin de munten keurig gerangschikt waren en in voldoende hoeveelheden aanwezig.

Onze tafel sprak over het aftreden c.q. afzetten c.q. niet herbenoemen van burgemeesters. De Sickoneurigheid van die van Assen was de aanleiding. Gevolgd door de burgemeester van Haren nog maar kort geleden en Hans Ouwerkerk in een grijs verleden. Zou Rehwinkel het nog een periode redden? Max van den Berg in ieder geval wel tot onze vreugde.

Jo meldde dat we 21,5 kilometer gelopen hadden. Een mooi kuiertje in een mooie omgeving. Voor herhaling vatbaar. Misschien dan kijken hoe het in Smeerling is?

Mariette