wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Hunebed BronnegerSchoenen zijn het belangrijkste onderdeel van je wandeloutfit. Natuurlijk is een goede jas ook fijn, evenals een brokje in de zomer. Maar bij schoenen steekt het nauw. Of liever gezegd niet te nauw, maar ook niet groot, niet te hard en niet te zacht. Keuze genoeg.

Zo heb je Hanwagmensen, Meindlaanhangers en Lowameisjes. Die laatste hebben het voordeel dat ze in vrolijke kleuren te verkrijgen zijn. Mij  passen ze helaas niet. Dus moet ik het doen met saaie bruine of donkerblauwe. Maakt eigenlijk niks uit. Na drie keer een BB- wandeling hebben alle schoenen dezelfde modderkleur. Willemien had nieuwe Lowa’s, mooie paarse. De schoenen van Rudolf kunnen in de vuilnisbak. Daarover straks meer.

De hele week had ik geaarzeld of ik zou gaan. Te koud, te mistig, te glad, te veel wind, lekker puzzelen. Onder het motto 'de daad niet gedaan, is erger dan de daad gedaan’ ging ik toch.  In een iets nevelige wereld met een zwak zonnetje en berijpte akkers reed ik naar Borger. De stadjers hadden dichte mist gehad onderweg. Met zijn elven gingen we op pad onder de voortvarende leiding van Janny en Yolanda. Om haar GPS te kunnen bedienen had Janny handschoenen met tiptoetsen, die ze regelmatig bijna kwijt raakte. Haar handen werden toch koud en stijf. De rest had wanten en mutsen, die al vrij snel weer uit en af konden.

De eerste twee uur bleef de zon schijnen en trakteerde ons op een prachtige berijpte wereld en gezellige kerstverlichting. Een groepje buren stond zo’n piramidevormige kerstboom op te tuigen. Ze stonden allemaal aan het meterslange snoer met lampjes te trekken, dat behoorlijk in de toeze zat, zo te zien. Ze riepen onze hulp in, maar wij bedankten hartelijk voor de eer. Het Drouwenerzand was een sprookje. Een uitgestrekte en geaccidenteerde vlakte met berijpte heide en jeneverbessen, en grote solitaire bomen. Zonder kerstverlichting, maar heeeeeel stil. Het mulle, zomerse zand was vervangen door een ietsje bevroren bovenlaag. Loopt wel zo gemakkelijk.

Na de koffie in Gasselte met de gebruikelijk appeltaart en wafel met warme kersen werd het steeds neveliger, maar het bleef mooi en mysterieus. Iets buiten het dorp liet de zool van de linkerschoen van Rudolf los. Niet een beetje, maar hij had zomaar de hele zool in zijn hand. Ietwat uit balans liep hij verder en dumpte de zool in de vuilnisbak bij het Nye Hemelriek. Daar was het een drukte van belang, niet met zonaanbidders en zwemmers, maar met veldrijders die een ingewikkeld parcours moesten afleggen.

Toen we plas gerond hadden, alweer een sprookje trouwens, liet ook de zool van de rechterschoen van Rudolf los. Hij was nu wel weer in balans, maar het leek mij niet lekker lopen. Het viel mee, zei Rudolf; ‘net pantoffels maar dan met een steviger zool’. Hij vertelde ook dat hij na eerste BB-wandeling blauwe tenen had, vanwege te kleine schoenen. De tweede keer kreeg hij blaren, vanwege te slappe schoenen. En nu, de derde keer, was hij zoolloos. Dat wordt dus nieuwe schoenen aanschaffen Hij kreeg van alle kanten goede raad, waar hij met deskundig advies de juiste en passende schoenen kon kopen. In het nieuwe jaar zullen we zien welke het geworden zijn. De kerstwandeling laat hij aan zich voorbij gaan. De rest van het gezelschap was zeker wel van plan om mee te gaan, op voorwaarde dat de kerstboodschappen binnen waren.

Na 21 kilometer bereikten we Borger weer. Ik bedankte de dames voor de mooie wandeling en ging zonder nazit naar huis. Op naar een verjaardagsfeestje.

Mariette