Deze slogan geldt zeker als je de tachtigjarige leeftijd bereikt met zo’n superconditie, zowel fysiek als psychisch, als onze veurloper Jo. Iedere wandelzaterdag is hij present, loopt bijna altijd in de voorhoede, en is niet stuk te krijgen. Hij is er niet als hij op een of andere verre reis is. Meestal op hoogtestage om zijn conditie op peil te houden. Hij loopt alleen in de achterhoede, als hij, net terug met een jetlag uit Cuba, toch wil wandelen. Hij sport 3 keer in de week, en is zeer belezen.

Zaterdag 13 februari was de tocht ter ere van zijn tachtigste verjaardag op de 14de. Vorig jaar had hij ons al verrast met een mooie wandeling, een rode roos en koffie met gebak. Wij zongen hem toen toe in de muziekkapel van Orvelte. Maar toen werd hij slechts 79. Dus de verwachtingen waren dit jaar hoog gespannen. Een half jaar van tevoren had Jo al een claim gelegd om de wandeling op 13 februari 2010 te leiden, begon hij met de voorbereidingen en reserveerden alle Boetenbaintjes de datum in hun agenda.

Zaterdag was het zover. 28 Boetenbaintjes hadden zich verzameld bij Landgoed Lemferdinge, alwaar Anthonie de jarige de versierselen van een tachtigjarige opspeldde. Tot grote vreugde van Frieda had Jo een strak programma: tussen half twaalf en twaalf uur stond de koffie met gebak klaar in Sassenhein, en tussen half vier en vier uur werden we verwacht voor de borrel met hapjes op het landgoed. De tijden waren heilig, desnoods werd de route ingekort.

Het was een tocht met risico’s. Onder de sneeuw was het spekglad en sommige stukken waren net ijsbanen. De ervaren rotten hadden hun (ski)stokken meegenomen, maar hadden toch ook moeite om op de been te blijven. Een drietal ging onderuit, maar bleef gelukkig heel. We wandelden in Jo zijn achtertuin: van Lemferdinge via de Vosbergen onder de A28 door, naar Sassenhein. Hier genoten we van de beloofde koffie met appeltaart en keken naar de schaatsers. Na een prachtig stukje Drentse Aa liepen we weer onder de A28 door naar Friescheveen en landgoed de Braak terug naar Lemferdinge. Het weer was goed, geen gure Oostenwind, zoals voorspeld, maar zelfs een zonnetje die het riet prachtig goudgeel kleurde. Wij Boetenbaintjes doen niet mee aan de klaagzang over de lange winter. Wij genieten van het prachtige landschap, de stilte en de kleuren en nemen en glij- en valpartijen op de koop toe. Hoewel je met al die gladheid erg verkrampt gaat lopen en spieren voelt waarvan je niet wist dat je ze had. Ook nek- en schouderpartijen worden stijf omdat je alsmaar goed moet kijken waar je loopt.

Iedereen zonk dan ook met een zucht van verlichting en welbehagen op de lekkere stoelen neer in de bibliotheek van Lemferdinge. Jo kreeg een feestmuts op en de stemming kwam erin. We moesten allerlei dingen onder de tafel doorgeven zonder dat Jo het zag, er werd gesmiespeld en met papier geritseld. De feestcommissie had een prachtig ABCeetje gemaakt over alle goede eigenschappen van Jo. Na iedere letter klonken de feesttoeters en de ratels. Jo genoot. Janny overhandigde Jo een verjaardagskalender met gedenkwaardige wandelfoto’s. De kalender werd met veel oh’s en ah’s bewonderd en eenieder noteerde zijn of haar verjaardag + geboortejaar. We zongen een prachtig door Marja gemaakt lied op de toepasselijke melodie van de “Wild rover”, en versierden Jo met confetti. Ondertussen werden de glazen herhaaldelijk gevuld en geheven, en leek er geen eind te komen aan de schalen met hapjes. Thea analyseerde de hapjes door de leesbril. Was het nu tofu of gehakt of kalkoen? De vegetariërs lieten het zich goed smaken, zelfs toen de ober onthulde dat het kip was.

Versierd met oorkonde en confetti als een soort Jan Roos hield Jo een toespraak, die hem en ons ontroerde. Beeldend sprak hij over de oorlogsjaren, die voor hem een groot avontuur waren.  Wij zagen het watervlugge, iele en kleine opdondertje met zijn brilletje op voor ons en konden ons voorstellen hoe hij de moffen, nu Duitsers, met zijn onschuldige ogen voor de gek hield.

Jo, weet dat als wij je heel soms ‘schele Jopie’ noemen, dat een teken van onze warmte is.

Deze toch al perfecte dag werd afgesloten met een gouden Olympische medaille van Sven.

Mariette