wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

OotmarsumEen glooiend landschap, een aangename temperatuur, een mooie camping, een gezellig stadje en afwisselende wandelingen. 13 BB-tjes hadden een heerlijk wandelweekend. Nou ja, weekend. De helft was al op vrijdag gearriveerd (Martha zelfs op haar elektrische fiets vanaf Zwolle) en de drie Emmen (Margreet S, Marja en Martha) bleven ook de maandag nog.

Ze konden voor dezelfde prijs zondagnacht nog blijven in hun leuke huisje, dat slechts enkele kleine gebreken had. Frieda had een prima B&B, en de rest had een privé terrein voor de tentjes met een fantastische ontbijthoek met dikke boomstammen als stoel. Je moest alleen ‘s nachts opletten dat je niet in de ontbijtkamer ging plassen. Erna kon helaas niet mee, omdat ze geveld was door een plotselinge spierpijn in rug en schouders. Jammer, want het was helemaal haar weer. Beterschap, Erna!

Het speelde zich allemaal af in de omgeving van Ootmarsum. We wandelden door het Springendal, een prachtig natuurgebied met bronnen, beekjes en grafheuvels. We kwamen langs het donkerste plekje van Overijssel. Omdat het overdag was, konden we het niet controleren. We zagen een gezellig kaboutertafereel midden in het bos. Frieda was zo onder de indruk dat ze niet in de gaten had dat ze vol op de rechtervoet van Peter stond. Op de camping waar we koffie dronken was de koffie matig, het appelgebak goed en de uitbater een soort Herman Finkers. Het bedienend personeel was trouwens allemaal buitengewoon vriendelijk. Vaak waren het verlegen, jonge meisjes met een mooie Twentse tongval. De mevrouw van de Italiaan waar we aten was iets minder klantvriendelijk. Toen Willemien zei dat haar pasta niet gaar was, pakte ze de schotel met een nors gezicht op en zei dat het toch echt 'al dente' was. In de tweede ronde was het beter. De pizza’s waren trouwens heerlijk. ‘s Nachts hoorden we een uil. Hij zat op 50 meter van de tent van Tea. We weten niet precies welke uil het was, ook het appje van Jan bood geen uitsluitsel, maar we houden het op een bosuil. Verder was het stil.

pompoenen2Na een uitgebreid ontbijt begonnen we aan dag twee. Een heel ander landschap. Meer open en agrarisch en glooiend en met veel koeien in de wei. Halverwege stond er een kraam met een indrukwekkend assortiment pompoenen. De zwaarste was 11 kilo. Niemand voelde behoefte om die mee te nemen. Een gemiste kans om de bikkelprijs te winnen natuurlijk. Laura nam twee kleinere mee, die zorgvuldig door Willemien uitgezocht waren.

Het café in Groot Agelo lieten we links liggen. Psychologisch was het beter eerst het lange stuk asfalt af te leggen. Om de moed er in te houden zongen we 'Brandend zand' ter nagedachtenis aan Anneke Grönloh. Bij het volgende café was een grote speeltuin. Laura, Margreet en Tea leefden zich helemaal uit op de wip en de familieschommel, ik deed alleen een snelle wip, Wim maakte foto’s en juf Frieda keek toe: ze had vakantie.

Aan het eind kwamen we groepjes mensen tegen die heuvelafwaarts aan het klootschieten waren, de nationale sport daar. Willemien kent heel veel uitdrukkingen waarin het woord kloten of klote voorkomt. Ik zal ze niet herhalen, je kunt ze zelf vast ook bedenken.

De nazit was op het terras van een sjiek hotel met mooi uitzicht. Een jong wichie stond er helemaal alleen voor, maar kweet zich uitstekend van haar taak. Natuurlijk toostten we op het mooie weekend en bedankten de weekendcommissie voor de goede organisatie. De Emmen bleven en de rest reed om 4 uur tevreden naar huis.

Mariette