wandelaar.png De Boetenbaintjes 

Hunebed4

Balloerveld

Ik vind het altijd een beetje suf om een stukje te schrijven over mijn eigen wandeling dus vroeg ik bij de koffiestop of iemand het van me wilde overnemen. Iedereen hield zijn kaken stijf op elkaar dus vroeg ik het nog eens, nu wat explicieter en keek daarbij naar Sander die dat taakje zo heel af en toe wel op zich wil nemen. Maar hij meldde dat hij nog een preek moest schrijven. Nu vonden wij dat geen enkel bezwaar en Wim stelde voor dat hij de preek wel kon combineren met een BBtjes column maar hij trapte er niet in. Janny zei nog dat een stukje echt geen must is maar dat is toch mijn eer te na....

Toen ik naar het station fietste rond negen uur ging mijn telefoon. Ik dacht gelijk: dat zal Margot wel zijn, en fietste door om haar in de fietsenstalling terug te kunnen bellen. En inderdaad: ze was haar progamma kwijt en was van plan om zonder tegenbericht om half tien op onze vaste plek te staan. Ik haastte me te zeggen dat we met de trein van 9.23 zouden afreizen. Zij haastte zich om die trein nog te halen. Zonder water, geen tijd, en met de tandpasta nog om haar mond kwam ze aangehold.

Met zijn negenen zaten we in de trein, in Assen voegde zowel Josephine als een regenbui zich bij ons. Dit laatste was voor een aantal van ons een onaangename verrassing: geen regenkleding, geen pluutje. Iet vroeg of we niet eerst konden gaan koffie drinken tot het droog werd, maar hoe weet je wanneer het droog wordt. Op dat gebied hebben we droevige ervaringen met de buienradar. We gingen dus toch maar op weg, om kwart voor tien.

Annedevries

Het eerste stuk voerde ons langs het Deurzerdiepje, langs het Poepenhemeltje en via Balloo naar het Museum annex café Het Dorp van Bartje. Net op tijd om de laatste kort maar krachtige bui op het overdekte terras te kunnen afwachten. Henk, die nog last heeft van zijn slijmbeursontsteking, kwam vanuit Assen aanfietsen en dronk gezellig een bakkie met ons mee. Het was nu droog en de rest van de dag hadden we heerlijk wandelweer.

We liepen over het Balloerveld, via Taarloo en Oudemolen naar Schipborg. De kleuren van het gebied rond de Drentse Aa waren prachtig, het wilgenroosje, de spirea en Jacobskruiskruid stonden volop te bloeien en we genoten.

Alles liep gesmeerd, er waren geen noemenswaardige anekdotes, niemand viel in een plas, niemand struikelde over een boomwortel, we verdwaalden niet en de gesprekken gingen over prettige vakanties die we al achter de rug dan wel nog voor de boeg hadden. Janny was blij met haar nieuwe sokken, Frieda was blij met haar nieuwe schoenen, Josephine was blij omdat ze haar koksopleiding heeft afgerond, Iet is blij omdat ze is gestopt met werken, ik was blij met mijn gps en Sander liep blij te zingen.

In een relaxed tempo, we waren immers al vroeg begonnen, liepen we naar café De Drentse Aa, waar we op het gezellige terras aan het water aan de nazit konden beginnen. Henk kwam ons weer vergezellen, dit keer met de auto om Josephine op te halen gezien de belabberde busverbinding Westlaren – Assen. Ik kreeg veel complimenten voor de mooie wandeling, ik mocht hem zo nog een keer doen werd gezegd. Nog een stukje lopen naar de bus die binnen 5 minuten voor kwam rijden en om kwart over 5 rolden we voldaan het station weer op.

Marja