Dat stond voor zaterdag 25 februari in onze agenda. Ik kon me er niets bij voorstellen. Met een bus rijden en net doen of we wandelden? Reed er een bus achter ons aan voor mogelijke uitvallers? Leek me wel wat met zo'n onwillig been.

Het was echter anders. Het was de bedoeling om met de bus naar Vries te reizen. Wij gingen echter met de auto, evenals Jan D. en Margreet S. Marja ook, want ze heeft er een bloedhekel aan om vroeg in de ochtend naar het station te fietsen. De overige BB-tjes rolden uit de bus en met 14 personen gingen we op pad.

Het weer was slechter dan door buienradar voorspeld. Het regende en er stond een fris windje. Dus regenbroeken en poncho's aan, en mutsen en wanten. Zo word je onherkenbaar en zie je weinig van de omgeving. Ik dacht te zien dat we door een mooi open bosterrein liepen, daarna onder de A 28 door, en langs het Noord Willemskanaal via Taarlo naar Loon. Daar streken we neer in de Herberg van Loon. De verwarming stond op heisa en we droogden onze jassen, broeken en wanten. De kok was ziek, dus boerenomeletten en ingewikkelde gerechten waren niet beschikbaar, maar wel koffie, taart, tosti en soep. Wij vonden het prima en werden droog en warm.

Na de pauze regende het nog steeds, en sopten we langs het Loonerdiepje, maar na een half uurtje werd het droog en konden we genieten van het Balloërveld. We werden er helemaal blij van. Die blijdschap werd nog groter bij de schaapskooi: een wei vol met lammetjes in alle kleuren en maten, hier en daar nog wat wankel op de pootjes en soms nog met een navelstreng onder het buikje. Er was er eentje die redelijk zwart was, maar met een gespikkeld koppie en rugje. Ik had hem zo in de rugzak mee willen nemen. Er werd veel ge-oohd en ge-aahd en gefotografeerd. Een schaap liet zich gewillig door een klein meisje over zijn rug en snoet aaien. Ze vonden het allebei fijn. Zo nu en dan nam een lammetje een sprint naar moeders en begon met groot enthousiasme te drinken. We waren er niet weg te slaan. Wim constateerde dat de zwarte schapen bijna in de meerderheid waren en de witte het moeilijk zouden krijgen met aanpassen en integreren. Het zwarte schaap rukt op en over een paar jaar zijn er geen witte meer. Na de lammetjes moest de winkel bezocht worden en daarna de wc's.

We gingen verder via Kampsheide, dat er ook prachtig bij lag, liepen een stukje langs de oude spoorlijn, over het lange vlonderpad en door het Asserbos naar de kroeg. Een deel ging direct met de trein naar huis. Een ander deel dronk een slok in cafe Mennega. En natuurlijk werd Jan uitgebreid bedankt voor de prachtige wandeling, hoewel het weer beter had gekund. Maar mijn benen hadden het 25 kilometer zonder al te veel problemen volgehouden. Die van Margot trouwens ook. We waren blij en trots.

En weer vond een splitsing plaats; een deel ging met de trein naar Groningen, een ander deel nam de bus naar Vries en de auto naar huis. Iedereen was voor zessen thuis met rode wangen en warme oren.

Mariette