Het was even slikken toen we op de camping aankwamen en het vuur al brandde en bijna alle plekken bezet waren. Er stonden campers, caravans, een tipi en tentjes. Dat hadden we nog nooit beleefd. We zagen het helemaal niet zitten, maar we hadden geen alternatief. En we hadden ook ander eten omdat de oriental nasi uit de handel genomen is.

Hoe het afliep? Lees verder in dit thematisch ingedeelde verhaaltje van het winterkampeerweekend 2015.

Het gezelschap. We waren met zijn achten: Jan D., Janet, Annemiek, Erna, de T(h)ea's, Peter en ik. Vooral Rooie Thea was duidelijk aanwezig. Het begon met haar koplampje. Die was nieuw omdat de oude onder de keuken was gevallen en om mij onduidelijke redenen niet meer te pakken was. Om energiezuinig te zijn had haar nieuwe lampje geen batterijen, maar moest opgewonden worden. Nu bleek dat je heeeeeel lang moest opwinden om voor heeeel korte tijd licht te krijgen. Geen succes dus. De volgende dag durfde ze haar feloranje regenpijpen aan te trekken, hoewel het nauwelijks regende. Geen ree te zien dus. Peter doopte witte Tea tot 'lopend buffet', omdat ze de hele dag boterhammen liep te eten.

Het weer. Na een week storm en veel regen was het zaterdag stralend mooi weer en 8 graden. In de vroege ochtend een klein buitje en het vroor niet. Zondag was grijs, mistig en miezerig met aan het eind van dag een natte sneeuwbui. Goed te doen dus.

De tochten. Veurloper Peter had twee mooie routes uitgezet van ongeveer 17 kilometer. Door bossen, en over en langs heidevelden. Gelukkig was de ondergrond heel nat, zodat we weer konden pollenhoppen. Zo nu en dan moesten de digitale apparaten van Jan (zaterdag, zondag was ie leeg) en Erna (zondag) even bevestigen dat we waren waar Peter dacht dat we waren. Meestal klopte dat, soms waren we al verder. Prachtige routes, hoewel Janet niet alle mooie paadjes mocht nemen die ze wilde.

De horeca en het eten. We begonnen in Nunspeet meteen met koffie en taart. Iedereen wilde Arretje Nof, maar die bleek op en toen werd het toch appeltaart. Een half uur lopen voor de camping was de bierstop. We namen er twee. Zoals gezegd was de oriental nasi op en het alternatief was basmatirijst, zakjes nasikruiden en de bekende Beilagen (uitjes, seroendeng, satésaus en omelet). Unaniem besloten we dat dit veel lekkerder was. En de bittertjes voor toe, Veenkloeten en Jachtbitter, gingen schoon op. De horeca op zondag bood appeltaart aan, maar die bleek nog niet klaar en dus werd het Arretje Nof. Aan het eind natuurlijk weer bier. Er waren geen klachten.

De camping. Janet had al gewaarschuwd dat we waarschijnlijk niet alleen zouden zijn, omdat het een camping was die het hele jaar open was. Ze had daar ervaring mee. En jawel, we zagen al snel dat er campertjes stonden en het vuur al aan was. Met al onze vooroordelen zeiden we dat we de tentjes niet te dicht bij het vuur moesten opzetten, want het zou wel tot diep in de nacht herrie worden. De aanwezige kampvuurzitters hadden namelijk van die camouflagepakken aan, dus tuig. En natuurlijk was dat helemaal niet zo.

Het waren superaardige jongens uit Groningen en Drachten, die de meest fantastische gerechten klaarmaakten. Op een steen (gekocht bij Flokstra in de Stoeldraaiersstraat) die ze in het vuur gloeiend heet gemaakt hadden, bakten ze zalm, speklapjes en varkenshaasjes. Ze legden ook nog in folie gewikkelde pompoen en andere lekkernijen in het vuur. Daarnaast hadden ze nog een hele grote wok op een ander vuur waar ze aardappels met verse groentes in maakten. Dat ging echt de hele avond door. Ze dronken halve liters bier. En ze waren rustig en zaagden het hout in hapklare brokken. Dat hadden ze hele dag al gedaan. "Outdooren" noemden ze dat.

De moeder van 2 broers bleek tegenover Thea te wonen, en vrienden van een derde woonden bij Janet in het Hazeleger. Zo klein is de wereld. Er was ook nog een vader met 3 kleine kinderen, die 's avonds marshmallows in het vuur hielden en de volgende ochtend eitjes en pannenkoeken bakten. Het was dus eigenlijk heel gezellig.

Het toppunt van luxe was echter de wasgelegenheid. Een prachtig gebouw met douches en wasbakken met gloeiend heet water en vloerverwarming. Toch weerstonden we verleiding om onder die (gratis) hete douches te gaan: we wilden geen praatjes.

Conclusie: een geweldig weekend, wel vermoeiend, en we willen altijd zo'n camping, we gaan allemaal zo'n steen kopen en we willen nooit meer kant-en-klare nasi, maar zelf samengestelde nasi van basmatirijst en nasikruiden.

Mariette