Berge, Bippen und Borstel
Het begin
Deze drie plekken hadden Jan en Wim uitgezocht voor het Pinksterweekend. Lekker dichtbij en in de omgeving waar we, ongeveer 22 jaar geleden, het allereerste Duitslandweekend hadden. Borstel was de startplaats, Bippen de slaapplek en in Berge gingen we eten.
De mei van Gorter
Een nieuwe lente, een nieuw geluid.
De beginregel kennen we allemaal, de rest is te lang, 481 regels. Maar het blijft een ode aan de natuur en begint met de geboorte van Mei, de dochter van de zon en de maan.
Iets met hekjes….
Eigenlijk was ik niet van plan om mee te gaan: in het voorjaar schreeuwen mijn huis en mijn dakterras om aandacht. Bovendien ben ik niet zo’n voorstander van harde wind en voor vandaag stond er een ferme bries op het programma.
Hoe nat het was en hoe ver
Marja beloofde een lekker lang rondje Beilen van 24 kilometer met veel natuurschoon. Het gebied ligt aan weerszijden van de A28, hetgeen een voorteken bleek te zijn. Ze had dit rondje al vaker gedaan en voorzover ik wist was ik nog nooit mee geweest. Dus moest het er maar eens van komen.
Het mooie lenteweer had plaats gemaakt voor winterse kou en er werd hagel en harde wind voorspeld. Toen we nog maar 5 minuten in de auto zaten, begon het te hozen en hadden we de neiging rechtsomkeert te maken, maar er werd op ons gerekend.
De laatste dag van de wintertijd
Dat was het deze wandeldag eind maart, en dat hebben we geweten. Er was geen spoor meer van de winter -of wat daar voor door had moeten gaan- te bekennen. De hele week was het strak blauw, er was geen zuchtje wind en de zon liet zich van haar allerbeste kant zien.
Een uitgelezen dag dus voor een mooie wandeling met 13 BBtjes, 9 op het station vanwaar we met de bus naar Annen reisden. Daar voegden zich er nog eens 4 bij, onder wie Marieke. Wat fijn dat ze weer van de partij kon zijn.
Biggetjes en reeën
En alweer, of liever gezegd nog steeds, een mooie zonnige lentedag. De wind was 14 BB-tjes gunstig gezind, hield zijn adem wat meer in en blies uit het zuiden. Nog net geen brokjesweer, maar dat duurt vast niet lang meer.
Een vleugje lente
De weersvoorspellingen stelden ons een mooie, windstille dag in het vooruitzicht en voorloper Jan had een tweede traject van het Groot Frieslandpad voor ons in petto. Vroeg uit de veren dus, wandelschoenen aan en gaan! Het was weliswaar even slikken toen ’s morgens de wereld nog koud en wit was (mooi, dat wel) en er toch nog een dikke winterjas aan te pas moest komen, maar dat moest dan maar.
Groot Friesland in Drenthe
Heel lang geleden strekte Magna Frisia zich uit van het Zwin tot de Wezer met Utrecht als middelpunt. Er was nog geen Zuiderzee, geen Marsdiep, laat staan een Afsluitdijk. Noord-Holland en Friesland zaten nog aan elkaar vast, tot de Julianavloed in 1164 en de Allerheiligenvloed in 1170 tussenbeide kwamen. En langzamerhand werd het grote Friesland tot het Friesland van nu. De grootheid is nog terug te vinden in de namen West-Friesland en Ost-Friesland. Deze geschiedenis was de inspiratiebron voor het Groot-Frieslandpad, een LAW van Bergen naar Leer met een afstand van 362 kilometer.