Boetenproat
Kerkjes en Kunst
Deze dag begon weer eens met een treinreisje. Naar Loppersum om precies te zijn, maar omdat ik op een steenworp afstand van de hernieuwde uitvalsweg richting noord Groningen woon ging ik comfortabel met de auto. Alleen was het niet zo comfortabel als ik me had voorgesteld want ik ging te laat van huis. Te veel getreuzeld gewoon. Ik scheurde dus door het mooie Groninger landschap waar ik weinig van heb gezien en kwam precies tegelijk met de trein bij het stationnetje aan. Pfff! Jan D. stond al te wachten en er rolden nog 9 BBtjes uit de trein, onder wie, surprise, Hella!
Plan B: Mantingerzand wordt Mediterranee
Geiten zijn best aardige beesten. Vooral als ze achter een hek zitten. Hierover later meer, want die geiten zitten pas op de helft van de wandeling. Maar ja, onze vaste vaste verslaggever ontbrak en dat realiseerde ik mij pas na de frambozen. Toen was er inmiddels heel wat gebeurd, maar in welke volgorde ook al weer?
Schuurfeest
Het was een gedenkwaardige picknick. Voor het eerst in 20 jaar had Jan D. andere verplichtingen en kon geen veurloper zijn. Margreet D. was een goede en volwaardige vervangster. Ook andere trouwe picknickgangers, zoals Margot, Annemiek, Rooie Thea, Winie en Joke moesten het laten afweten.
Het natte neuzenpad
In onze statuten staat dat het verboden is om honden mee te nemen op de wandelingen. Maar ook zonder hond kun je het natte neuzenpad bij Appelscha lopen. Het is een met een hondenpoot gemarkeerd pad waar je de hond los mag laten en met tips, hoe je je hond nog blijer kan maken. Ook schijnt er een speciale waterplas aangelegd te zijn, bedoeld als spartelvijver voor honden en paarden, maar die ging aan onze neus voorbij. Onze neuzen drupten wel een beetje en snoven de heerlijke bosgeuren op.
Buienradar
Met drie volle auto's en 12 BBtjes vertrokken we naar Sellingen waar Peter en Mariette (die wel eens een vrije zondag wilde en het schrijven van een stukje aan mij overliet) al stonden te wachten.
Fluitekruid en boterbloem
De heerlijke, zonnige en warme week tussen Hemelvaart en Pinksteren heeft de natuur een enorme groei- en bloei-explosie gegeven. Bermen en slootkanten vol met het weelderige fluitekruid, weilanden geel van de boterbloemen gemengd met de bijna bloeiende zuring en sloten vol met de waterviolier, die lijkt op een pinksterbloem. En niet te vergeten de lelietjes-van dalen en kleine lila hyacinthjes in de zachtgroene beukenbossen. De temperatuur was weliswaar 10 graden gezakt en de wind was fris, maar de zon scheen ook en de buitjes waren kort.
Krombacher, Weisburgunder und Spargel
Meer heeft een BBtje niet nodig om gelukkig te zijn. Maar het was ook nog eens het mooiste weer van de wereld. Iedere dag een strakblauwe lucht, stijgende temperaturen, zonovergoten en geen wind, zodat we tot 's avonds laat buiten konden zitten.
Van de kaart
Het zat Peter zaterdag in Amen niet mee. Hij had de hele dag ruzie met de kaart. Regelmatig was de weg weg of was een stippellijntje, dat volgens de legenda van de kaart een fietspad was, helemaal niks. Hij moest dus telkens de GPS van Margreet D. of Jan D. inschakelen om weer op het rechte pad te komen.