Boetenproat
De Onlanden
Volgens de dikke Van Dale is onland “onbruikbaar, woest land, m.n. moerasland”. Maar het is ook de naam van een gebied tussen de stad en het Leeksterrmeer. Ik citeer uit Noorderbreedte van 2000: “In weerwil van oprukkende bebouwing en infrastructuur ontstaat aan de voet van de stad een natuurgebied van formaat. Na duizend jaar drooglegging en ontginning ruimen veeboeren en verveners het veld voor de nieuwe herenboeren.
Hemelvaarttrektocht - eerste dag, Ludwigsee
Het was weer zover … 10 Boetenbaintjes stonden te trappelen om kilometers te maken in het Teutoburger Wald. ’s Morgens om half 9 had Jan D. (dankzij een dorstige Annemiek) de koffie klaar staan voor de groep die zich rond zijn huis verzamelde voor de reis.
Hemelvaarttrektocht - tweede dag, Rattinghausen
We begonnen met een prachtig ontbijt op Ludwigsee, dankzij onze sterke jongens die een extra picknicktafel aanschoven had ieder ruim zicht op het meer, vissers en op een kampwinkel met verse broodjes. Daarvoor had een ieder luxe kunnen douchen, hoewel een paar halsstarrigen weigerden en Janny in de verkeerde doucheruimte zat en bloot en wel de douche waar wel geld in kon moest zoeken. Wim: hetzelfde verhaal.
Hemelvaarttrektocht - derde en laatste dag, Bad Essen
Wie beschrijft de derde en laatste dag van de Hemelvaarttrekking? Laura R. en Annemiek hebben al een dag. Laura S. zegt dat ze niet kan schrijven en Rooie Thea zegt dat ze heeft toegezegd niet te schrijven. Volgens mij kan je niet toezeggen iets niet te doen, maar vooruit. En het is toch een saaie dag, want grijs en geen avondlol meer.
Kortebroekendag en zooltjes
Zoals de korterokjesdag bij Martin Bril hoort, hoort de kortebroekendag al jaren bij de Boetenbaintjes. Op de eerste mooie lentedag met een temperatuur boven de 15 graden (formule Jacqueline) lopen wij in de korte broek. Afgelopen zaterdag was het zover: een stralende zonnige lentedag en wel 18 graden!
Bitter en Zoet
"Laten we maar gaan. Margot is er en dan is het half tien. Bovendien hebben we een vervoersprobleem als er nog meer wandelaars komen". Als hazen stapten we in de auto’s en gingen ervandoor richting Norg. Daar aangekomen bleek Jan D. de achtervolging succesvol ingezet te hebben en had ook nog 2 last-minute wandelaars meegenomen. Thea was ook gearriveerd, dus konden we op pad.
Tachtig is prachtig!
Deze slogan geldt zeker als je de tachtigjarige leeftijd bereikt met zo’n superconditie, zowel fysiek als psychisch, als onze veurloper Jo. Iedere wandelzaterdag is hij present, loopt bijna altijd in de voorhoede, en is niet stuk te krijgen. Hij is er niet als hij op een of andere verre reis is. Meestal op hoogtestage om zijn conditie op peil te houden. Hij loopt alleen in de achterhoede, als hij, net terug met een jetlag uit Cuba, toch wil wandelen. Hij sport 3 keer in de week, en is zeer belezen.
Kamperen in keuken en kas
Eindelijk hadden we echt winterweer op het winterkampeerweekend. In jaren niet zoveel en zolang sneeuw gehad en temperaturen onder nul en gure, harde oostenwind. Die afgelopen tien jaar was het warm, grijs en nat. Janet en Jan hadden een mooie camping met overdekte vuurplaats uitgezocht in Schoonloo, Jan had de routes in zijn GPS, en de harde kern van 7 (Janet, 2 Jannen, 2 T(h)ea’s en Peter en ik) was er klaar voor. Maar zoals wel vaker in het leven, pakte het heel anders uit. Janet blesseerde met langlaufen haar elleboog, Peter en ik konden door verdrietige familieomstandigheden niet mee, en de overgebleven 4 vonden het dan niet echt leuk.