Boetenproat
Achterhoedegevechten
- Boetenproat
Door het prachtige voorjaarsweer, die alle storm en regen van de afgelopen weken deed vergeten, leek iedereen van slag, in de war en traag. Het begon al bij het vertrek. Margot kwam op de laatste nipper en kon nog net mee. Jo nam een eigen, snellere route via Assen (logisch als je 140 rijdt!). Marja scheurde erachteraan. De rest ging via Drachten. Marja ontdekte haar 'fout', kon Jo niet bijhouden, en ging op de tomtom verder.
Het kerstgevoel
- Boetenproat
Het valt dit jaar niet mee om het ware kerstgevoel te krijgen. De dag na Sinterklaas zijn de kerstbomen al uitverkocht, zodat je het nu moet doen met een te kleine, een zielige of zonder. Er ligt geen sneeuw of ijs en het is zo warm dat het wel voorjaar lijkt. En dan is het ook nog crisis natuurlijk; dus geen cadeautjes, of je eigen cadeautjes kopen, sobere kerstdiners en niet op wintersport. En niet te vergeten: het verplicht cocoonen met de familie.
Kerstkuier met Fatima
- Boetenproat
Wandelen is een leuke sport. Maar je moet er iets voor over hebben. Nietsvermoedend naar het station fietsen bijvoorbeeld en dan onverwacht onderuit gaan. Ja, het was gevaarlijk glad. Gelukkig kwam Hennie in de berm terecht; toch iets comfortabeler dan op die keiharde klinkers. En gelukkig bleek Wini op dezelfde plek ook bijna een smak te hebben gemaakt. Het lag dus duidelijk aan die plek…
Hagel, Hennie en Hert
- Boetenproat
Het begon niet goed, de kerstwandeling van Wim. De hagelbui bij vertrek en onderweg riep verlangens op om huiswaarts te keren en lekker te gaan lezen bij de kachel. Hennie was door de gladheid onderuit gegaan op de fiets en was ook bijna weer omgedraaid. Jo en Frieda hadden bijna een hert op de motorkap, maar die waren er al bijna, dus omkeren was niet zinvol.
Mooi Drenthe
- Boetenproat
‘Er gaat niets boven Groningen’ is al jaren lang de bekende promoslogan van de provincie Groningen. Dat is ook helemaal waar als het om weidsheid, ruimte, schoonheid en fietsen gaat. Maar ik vind het geen wandelprovincie: teveel asfalt en rechte wegen, dat vraagt om een iets hoger tempo. Wat wandelen betreft gaat er niets boven Mooi Drenthe en zeker niets boven het nationaal park de Drentsche Aa. En dus is het ook helemaal geen straf om daar 4 wandelingen in 3 maanden te maken. En zo te zien zijn veel Boetenbaintjes dat met mij eens: de opkomst is telkens ongekend hoog.
Communicatie is zo eenvoudig nog niet
- Boetenproat
Zeker niet voor de overheid. Wij wilden met de auto naar het station in Assen om daar de andere Boetenbaintjes te ontmoeten voor een fraaie herfstwandeling. Maar de N33 bleek die dag niet berijdbaar tot Gieten. Op de site van A naar B(eter) werd aangegeven dat de soort hinder ‘matig’ was, maar dat de aard van de hinder ‘wegafsluiting’ was en dat laatste lijkt mij toch tamelijk heftig, tenzij bedoeld werd dat de duur (slechts 1 dag van 9.00 -17.00 uur) matig was.
Hagel en Heineken
- Boetenproat
Op vrijdag 7 oktober waaide het erg hard, viel de regen met bakken uit de lucht en vlogen de hagelstenen je om de oren. Ook ’s nachts ging het behoorlijk te keer. Voor veel Boetenbaintjes waarschijnlijk een reden om geen wekker te zetten en zich zaterdagochtend nog eens lekker om te draaien. Maar toen ik naar Ekehaar reed om 9.30 uur scheen de zon, en liet de buienradar nog wat regen/wolken zien in de ochtend en was de lucht in de middag schoon.
Hindernissen en meevallers
- Boetenproat
De voorbereiding van het wandelweekend kende nogal wat hindernissen: werk aan het spoor tussen Groningen en Assen, problemen met het (korte) vervoer van Nijverdal naar het startpunt aan de Hellendoornseweg, een rally rondom het startpunt, waarvan ik dacht dat het een wielerronde was, maar die een autorace met veel herrie bleek te zijn, het eetcafé dat ons een week later had gepland en vol zat, zodat we uit moesten wijken naar de Chinees, en last but not least: de verstuikte enkel van Marja, zodat ze niet mee kon.