Muggen, kunst en drijfzand
- Boetenproat
"Uche, uche, uche, uche, uche, het stikt hier van de muggen", zong Sander uit volle borst. De eerste twee uur van het rondje Schoonloo werden we inderdaad lek geprikt; zo gaat dat bij mooie vennetjes. Daarna genoten we van 'natuurkunst' en ontsnapten we aan een wisse dood. Het was dus alweer een gedenkwaardige Boetenbaintjeswandeling. Rondom Schoonloo, de voormalige achtertuin van Veurloper Wim, is het prachtig. Afwisselend bos, open (heide)veldjes en vennetjes. En muggen dus. Na een half uur had ik een kraag van bulten in mijn nek. En ik was niet de enige. Vooral als we stilstonden, vielen die krengen aan. En je bent warm en je zweet en extra aantrekkelijk. We hielden het tempo er dus goed in. De Veurloper had trouwens wel moeite met zijn rol. Het kostte hem eerst erg veel moeite het juiste pad te vinden: we moesten tot twee keer toe terugkeren op onze schreden. Of hij liep achteraan en ging dan plotseling rechtsaf, terwijl de hele meute rechtdoor liep. Ook is het heel bijzonder hoeveel kilometers hij op een beperkt lapje grond weet te maken! Lusje rechts, lusje links, lusje terug, je richtinggevoel wordt behoorlijk op de proef gesteld. Maar we klagen niet, want Veurlopers zijn schaars.
Hekjes, bruggetjes en wind
- Boetenproat
"Het was maar goed dat je niet mee wandelen was vandaag, want er was niks aan. Het was koud, er was geen koffie, het was glibberig, het was ver, veel te veel hekjes en bruggetjes en we waren maar met zijn tienen, en we moesten een kwartier staan blauwbekken voor Henk arriveerde. Echt goed waardeloos!" Met dit verhaal begroette ik Peter, die niet mee kon wandelen en de hele dag binnen gezeten had. "Dat bestaat niet", zei Peter "een wandeling van Jan kan niet waardeloos zijn. Je jokt." Toen moest ik wel bekennen dat ik jokte. Ik dacht dat hij zich beter zou voelen als hij niet wist wat hij gemist had. Het was een prachtige wandeling! Wat een bruggetjes, wat een klaphekken, wat een reeën, wat een torenvalkjes, wat een natuur!
Alweer geen witte Pasen
- Boetenproat
En alle weermannen en -vrouwen hadden het ons nog zo beloofd: het zou de koudste Pasen sinds 40 jaar zijn, het zou sneeuwen en stormen en vriezen zodat de sneeuw bleef liggen en we een witte Pasen zouden hebben. Maar niets van dat alles. Koud was het wel, ook kwam er een verdwaald sneeuwbuitje langs, maar dat kreeg absoluut geen kans voor een witte wereld te zorgen. En nu op eerste Paasdag schijnt de zon uitbundig, dartelen de lammetjes in de wei van de buren en is het achter glas in de zon buitengewoon behaaglijk.
Lentekriebels
- Boetenproat
Wat een zonnig en zacht weekend! En dat al zo vroeg in februari. Hoewel het niet zo warm was als 02-02-02, toen wij ons winterkampeerweekend hadden. Oh ja en Willem Alexander trouwde op die dag met Maxima. Toen was het wel 17 graden, en nu 10 of 11. Maar een verademing na al die regen en wind. En dus kwamen de Boetenbaintjes uit alle hoeken en gaten te voorschijn voor een korte (20 km) wandeling dichtbij huis. Jo en Iet hadden een mooi rondje Roden uitgestippeld. Langs allerlei watertjes en diepjes, waar het nog een beetje soppen en glibberen was. Over de es en de Zuursche duinen en in de bossen van Mensinge. Met een koffiestop waar je voor € 1,80 een cappuccino + cake had en je gratis op een picknickbank in de zon kon zitten.
Warmeregenkampeerweekend
- Boetenproat
Weersverwachting voor het derde weekend in januari: zowel overdag als 's nachts temperaturen in de dubbele cijfers. Boven nul wel te verstaan! WARM! En regen, niet zo maar een buitje maar een doorlopende bui van minimaal 48 uur. Vijf Boetenbaintjes die verlangden naar een winterkampeerweekend met vorst en sneeuw. Zat er ook deze keer niet in.