De laatste bui
- Boetenproat
Peter riep de hele ochtend en middag van de picknickwandeling: "dit is de laatste bui" en probeerde daarmee af te dwingen dat de regen stopte. Om half vijf waren de weergoden eindelijk overtuigd van zijn gelijk en werd het droog. Precies op tijd dus voordat we aan tafel gingen. Het regende veel meer en langer dan beloofd en voorspeld. Dus waren we allemaal gehuld in regencapes en regenbroeken, of beschermd door een paraplu, en kregen toch kletsnatte voeten en broeken. Sander was tot en met zijn onderbroek nat, maar bleef opgewekt liedjes zingen en neuriën, waarin het woordje 'rain' opvallend vaak voorkwam. Ook 'you never walk alone' deed het goed. Gelukkig was het niet koud en droogden we in de niet-regenperiodes weer aardig op.
(GeBak)keveen
- Boetenproat
Nog maar amper hersteld van het fantastische en pittige Duitslandweekend kwam ik vanwege een open brug net op tijd bij het station om me bij 9 andere BBtjes te vervoegen. We konden gelijk vertrekken, Henk had geen routebriefjes maar de Tomtom deed zijn werk.
Kuchen en kuitenbijtertjes
- Boetenproat
We doen het eigenlijk alleen maar voor de Kuchen, dat sjouwen met een zware rugzak door de heuvels van het Teutoburgerwald en de kuitenbijtertjes nemen we op de koop toe. Hoewel soms de kuitenbijtertjes zo erg zijn en de trek in Kuchen zo groot, dat we het liefst linea recta over het asfalt naar het restaurant willen. Maar dat is een BB-tje onwaardig: we nemen het mooie, ongeasfalteerde pad en nemen een extra stijging op de koop toe. Want natuurlijk gaat het om het wandelen in een mooie omgeving over onverharde paden met mooie uitzichten.
Overdaad schaadt niet
- Boetenproat
Het zou een tropische dag worden. Toch gingen we niet naar het koele, noordelijke Delfzijl, omdat Gerard geblesseerd was (beterschap Gerard!). Jan D. verving hem en had een wandeling in het Reestdal in gedachten. Op naar het warme zuiden dus, naar Balkbrug. Zeven BB-tjes hadden wel zin in een hete wandeling en om half 11 begonnen we goed ingesmeerd en met hoedjes en petjes op aan de tocht.
Het Reestdal behoort tot één van mijn favoriete gebieden en we waren er heel lang niet geweest. Ook deze keer werd ik niet teleurgesteld. Binnen vijf minuten liepen we in een koel bos, waar het stikte van de nog net bloeiende salomonszegel. Na het bos volgde een weiland vol ooievaars. Het zouden niet de laatste zijn, die we zagen.
Een rondje Assen
- Boetenproat
Acht mensen gingen op pad voor een rondje Assen. Niet afgeschrikt door de onheilspellende weerberichten en de lange afstand togen wij naar Loon nabij Assen waar onze wandeltocht begon.
Beestenboel, Bartje en bruine bonen(ijs)
- Boetenproat
We waren nog geen honderd meter op pad of we hadden al drie topwaarnemingen: een broedende ooievaar, een broedende zwaan en het sonore geluid van een roerdomp. De ooievaar had zelf een nest gebouwd in een knotwilg, half zo hoog als zijn palennest, je kon er zo op kijken. Het was midden in een lekkere drassige wei, dus ontoegankelijk voor de mens.
Fysieke ongemakken en heuptasjes
- Boetenproat
Of er een causaal verband is tussen deze twee onderwerpen, weet ik niet. Of het moet de leeftijd zijn. Wel zie ik dat beide in rap tempo toenemen en urenlang gespreksstof opleveren. Nu waren we ook met z'n eenentwintigen dus is de mogelijkheid tot herhalen groot. De fysieke ongemakken laat ik voor wat ze zijn, ze bestrijken het hele lijf van oog naar oor naar heup naar knie naar voet en alles wat daar tussen zit.
Groeten uit Grolloo
- Boetenproat
Een stukje schrijven over mijn eigen wandeling? Dan is de verleiding wel heel groot om me zelf de hemel in te prijzen. Maar ik zal proberen bescheiden te blijven en ook het geweldige wandelweer wat credits geven.