Boetenproat
Yde met zon, maar zonder meisje
Het vertrek was deze keer weer hilarisch en chaotisch. Het startpunt van de wandeling was de Buitenplaats in Eelde. De bus vertrok om 9.05 uur van het station in Groningen. Peter en ik gingen met de auto naar Eelde. Jan, die op de fiets was, stond al bij de bushalte, waar een papier overheen hing met de melding "Halte tijdelijk vervallen". Ook vandaag nog? Dat was onduidelijk. Er parkeerde bij het museum een auto waar de 2 veurlopers, Janny en Wies uitstapten. Hoezo met de bus? Janny stond trouwens bij de bushalte in de buurt van haar huis en was door Martha de auto ingepraat. Ondertussen arriveerde Angela, die door haar man gebracht was.
Zon, hagel, wind, regen
Het is altijd weer een komisch schouwspel ‘s morgens tegen half tien op Station Groningen. Op het ene moment staat er nog helemaal niemand en een paar minuten later komen van alle kanten Boetenbaintjes aangelopen of met de auto aangereden. Gisteren was het niet anders. En het waren er veel, zodat ik in no time de tel kwijt was, maar volgens mij waren het er 20. Henk en Josephine meegerekend die in Borger kwamen aangewandeld. Er was een nieuwe meneer, Henny was weer in het land na twee verwegvakanties, en ook Winy was na een lange tijd weer eens van de party. En… Mariette die na haar gebroken heup weer in staat was de helft van de wandeling mee te lopen. Goed, hoor!
34 kilometer, maar dan heb je ook wat!
Uitgeteld lagen we op de bank in Delfzijl bij Laura en Jan: 9 Boetenbaintjes die 34 (34, echt waar!) kilometer in de benen hadden. Jan was zo aardig om de soep voor ons op te scheppen en aan te geven, de rest moesten we helaas zelf doen. Dat betekende lopen van de bank naar de tafel en weer helemaal terug. Bijna onhaalbaar en vergezeld van veel gezucht en gesteun. En van de slappe lach.
Voorjaar in Havelte
Het was voor Alda en mij de tweede veurloop binnen een maand. We worden dus al een piepklein beetje ervaren, hoewel we het allebei wel rustig vinden dat het nu weer een tijdje duurt voor we aan de beurt zijn.
Een beetje winter
Toen ik van de week bij Mariette op ziekenbezoek was na haar onfortuinlijke val kwam zij na het uitwisselen van de wederwaardigheden over haar gebroken heup al snel met de mededeling dat ik maar plaatsvervangend stukjesschrijfster moest zijn. Want om nou een stukje te schrijven op basis van wat Peter haar vertelt, da’s ook zo wat…
Winterkamperen met een gebroken heup
Het is niet handig om vlak voor het winterkampeerweekend je heup te breken. Nou is het natuurlijk überhaupt niet handig je heup te breken, maar de timing was helemaal fout. Op dinsdagavond gleed ik uit in de douche: een veel voorkomend huis- tuin- en keukenongeluk. In een split second lag ik op mijn rechterkant, bovenbeen en bovenarm hadden het meest te lijden, gelukkig was het hoofd niet tegen de stenen zijkant geklapt.
Aldamar of Maralda
Je kent ze wel die huizen die een naam hebben die een combinatie is van de voornamen van de bewoners. De Boetenbaintjes hebben nu een 2de vrouwelijk veurlopersduo, na Marthanne of Annemart. Ik vind Maralda wel mooi, omdat ik dat associeer met Esmaralda (kostbare groene smaragd). Aldamar heeft ook al wel wat. Mijn jongste zusje had toen ze 14 was een Italiaans vriendje op afstand, die Aldemaro heette en ze heeft haar eerste paard toen ook zo genoemd.
Kruisweg, Kerkenpad en Kale Jonker
Mooie namen en ingrediënten voor een après-kerstwandeling. Een deel van de route was bewegwijzerd met een kruis, zo eentje als op de plee en stortbak stond in de Dr. Denkerpuzzel stond en de mooie plaats Heiligerlee als oplossing had. Maar niemand wist hoe dat pad heette. En Janny was er niet om het pad met haar familiewapen te lopen. We liepen aan het eind trouwens heel veel kilometers over ’t Pad, dat ons o.a. langs een boomgaard leidde waar naast de fruitbomen op paaltjes tientallen koffiemokken hingen en verderop langs ’t Pad hingen de mokken en theepotten gewoon aan de openbare weg. Wij hadden het naar onze zin daar rond Nuis, Marum, Boerakker en Mienscheer en namen het geluid van de A7 voor lief.