Boetenproat
Vlieland en de picknick
De verbindende factor tussen beide is het weer. Naast het feit of en wanneer er koffie is onderweg en de lengte van de tocht is het weer van doorslaggevend belang. Ga ik wel of toch maar niet, een paraplu of een cape, korte broek of de pijpen eraan etc. Maar meestal heb je spijt als je op grond van de weersverwachting niet mee gegaan bent: het is altijd beter dan verwacht en thuiszitten.
Hemelvaartsweekend 2009
Dag 1, Hemelvaartsdag
Na een snelle start via het huis van Jan en een stop met kapelletje in plaats van koffie, gingen we rond half 12 op weg door het Teutoburgerwald. In opperbeste stemming liepen we met ons 11-en door bossen, langs helaas uitgebloeide koolzaadvelden en glooiende heuvels, met als hoogtepunt een bergje van 180 m.
Op de verkeerde plek
Een toneelstuk in 4 bedrijven geschreven door Betty.
Personages
Betty: een Boetenbaintje die voor het eerst meegaat met een trekking
Tesina: de scriptie die Betty aan het schrijven is voor haar studie Spaans
Feest
Zaterdag 16 mei was een bijzondere dag voor de Boetenbaintjes. De vrijdag ervoor regende het pijpenstelen, de zondag erna werd het de hele dag niet droog, maar op zaterdag scheen de Boetenbaintjeszon en was het tot het begin van de avond heerlijk om buiten te zijn. Dat kwam goed uit, want we vierden het 15-jarig jubileum met een wandeling gevolgd door een barbecue. Het begin- en eindpunt was Erf en Weide in Woudbloem, een prima en gastvrij onderkomen.
Humor en opvoeden
“Onthoud je het ook? Anders leg ik het niet uit”. Aldus beantwoordde Peter de vraag van Wini of hij haar de route op de kaart kon laten zien. Dit antwoord was een gouden tip voor de aanwezige juffen in ons gezelschap. En dat zijn er nog al wat! We zaten toen in de zon op een terras in Sellingen na een prachtige wandeling door het Westerwoldse landschap. Daarvoor liepen we door Jipsingbourtange, Sellingerbeetse en veel langs de Ruiten A. We hadden het mooiste weer van de wereld –blauwe lucht, wolken, lekker windje en niet te warm- in de mooiste tijd van het jaar: weilanden geel van de paardenbloemen, sloten vol met pinksterbloemen, de bomen in alle kleuren groen maar nog wel doorkijkbaar en pas geploegde akkers.
Paashaas en erfhond
Warm en zonnig en bijna Pasen. Jasje mee of jasje in de auto? Wel of geen onweer met hagelbuien? Geen regenkleding of juist wel? Pijpen afritsen of nog even wachten? Het zijn van die kleine onzekerheden en besluitjes die het leven van een Boetenbaintje op de zaterdag voor Pasen behoorlijk bezighouden. Peter in korte broek en ik iets voorzichtiger met lange broek -want de benen zijn nog erg wit- stappen in Beilen met nog 3 Boetenbaintjes in de trein naar Hoogeveen.
Voorjaar
Het was een grijze dag, de laatste zaterdag van februari, en zeker nog geen kortebroekenweer. En toch zat het voorjaar in de lucht. Je zag het aan de Boetenbaintjes, je zag het aan de natuur, je rook het en de jassen konden uit. Een wandeling door het glooiende landschap rond Rolde, een beetje Zuid-Limburg in het noorden, zeg maar.
Een ode aan Jo Valentijn
Ik heb niks met Valentijnsdag, evenmin als met Moederdag, Vaderdag, (stief)kinderendag of whatever. Je neemt toch wel eens zomaar een bloemetje mee, of een andere verrassing? Maar deze Valentijnsdag was bijzonder en moest uitbundig gevierd. Onze veurloper Jo was jarig (79!) en leidde een tocht in Drenthe. En het regende cadeautjes en zonnestralen. Cadeautjes van Jo aan ons, van ons aan Jo, van ons aan ons, van anderen aan Jo en van sommigen aan anderen. 14 leden van de familie Boetenbaintjes vierden het feest. 4 Waren helaas geveld door de griep. Ze hadden zich keurig afgemeld bij Jo, hoewel dat niet gebruikelijk is in deze familie. Maar ja, als je pater familias verjaart dan gelden andere regels.